ปัญหามาวิ่งหนีเวลาเปิดประตู/กระโจนใส่/แย่งเจ้าของ

แน็ต: สวัสดีค่ะ แน็ตจากเพจคนใจหมา วันนี้ก็มีสายต่อเข้ามาจากคุณพราว จากเพจครอบครัวขนมหวานใช่หรือเปล่า

พราว: ใช่ค่ะ

แน็ต: วันนี้คุณพราวจะโทรฯมาปรึกษาปัญหาเรื่องหมา ถ้าใครติดตามเพจนี้อยู่ก็จะรู้ว่าหมาบ้านนี้โคตรบ้าพลังเลย เอาเลยจ้ะมีเวลา 15 นาที จัดมาปัญหาท่านคืออะไร

พราว: เขาตื่นเต้นมากค่ะ เวลาอยู่ด้วยกันเวลาเหมือนเจอเราหรือกลับมาจากข้างนอกหรือเราแค่เปิดประตูแล้วเขาออกมาถ้าเขาอยู่ข้างนอก มันจะมีอาการกระโดดโลดเต้นวิ่งเข้าใส่ พยายามจะแย่งกันที่จะเข้ามาหาเรา มาใกล้เราที่สุด ต้องบอกว่าเมื่อก่อนกัดกันแต่หลังจากทำหมันแล้วก็ไม่มีปัญหาเรื่องนี้ เวลาแย่งกันแล้วจะกัดกันนี้ก็ไม่มี แต่ว่าบางทีมันก็กระโจนเรา จะโน้มจะอะไรอย่างนี้ หรือพอกลับมาจากข้างนอกจะเปิดรั้วนี่คือเปิดไม่ได้เลยนะ ต้องรอหรือต้องให้ใครอีกคนไปล่อให้เดินไปไกลๆก่อน เพราะถ้าเปิดนี่คือจะวิ่งกรูกันเข้ามาแล้วก็แตกกระจายวิ่งออกนอกบ้าน วิ่งกันจนเหมือนเขาเหนื่อยจริงๆ แล้วเขาก็ถึงจะกลับมา ก็เลยเป็นหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เราไม่กล้าพาเขาออกไปเดินหรือวิ่งข้างนอกด้วย เพราะเรากลัวที่จะคอนโทรลเขาไม่ได้ มันก็หลายตัวค่ะ มันห้าตัว ขวบกว่า

แน็ต: แล้วมันไม่ใช่ ชิวาวาห้าตัวด้วยใช่ไหม

พราว: ใช่

แน็ต: มันคือ โกลเด้น ห้าตัว

พราว: ใช่ มันเป็นลูกผสม โกลเด้น ห้าตัวเลย ทุกตัวพลังสุดยอดมาก

แน็ต: คือเวลาเราเปิดประตูเขาจะวิ่งออกมาจะออกไปข้างนอก หรือจะวิ่งมาหาเรา อันไหน

พราว: คือถ้าเวลาเป็นประตูรั้วนี่ โฟกัสที่จะวิ่งออกข้างนอกเลย ถ้าเปิดประตูแทรกได้นี่คือแซงเลย แต่ถ้าสมมุติว่าเราออกมาจากในห้องหรือแค่เปิดประตูในบ้าน อันนี้คือวิ่งมาหาเรา แบบจะแย่งกันกระดิกหาง กระโดดใส่

แน็ต: เอาอันที่ว่า เขาวิ่งมาหาเราก่อนนะ หมาบ้านแน็ตก็เป็น เป็นทุกบ้านแหละ ตื่นเต้นอย่างกับไม่เคยเจอกันมาประมาณสิบชาติทั้งๆที่เพิ่งจะเจอกันเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว เราก็ต้องเข้าใจหมานิดหนึ่ง แต่คือเวลาเราเปิดประตูถ้าเขาวิ่งเข้ามาหาเราเขากรูเข้ามาหาเรา คือแนะนำให้ ignore คืออย่าไปสนใจเขาเลยเหมือนเป็นธาตุอากาศห้าตัววิ่งกันอยู่ตรงนั้น มันยากแต่มันต้องทำให้ได้ เพราะไม่อย่างนั้นเขาเหมือนแบบ โอเค สิ่งที่เขาวิ่งมาหาเราว่าเขาต้องการความสนใจจากเราถูกหรือเปล่า การที่เขาที่จะได้รับความสนใจจากเรา ตอนนี้ที่เขาเรียนรู้คือการที่ว่าเขากระโดดใส่ เขาวิ่งเข้าหา เขาดันเข้าหา ใครหาผู้หญิงคนนี้ถึงก่อนคนนั้นก็จะได้ เพราะฉะนั้นเรากำลังจะเหมือนโปรแกรมสมองมันใหม่ว่า ถ้าอยากจะเข้ามาอยากจะให้ฉันเล่นด้วยแกต้องนั่งนิ่งๆ มันจะใช้เวลาช่วงประมาณอาทิตย์แรกนี่มันค่อนข้างจะลำบากอยู่ แต่มันทำได้แหละ คือเขาวิ่งเข้ามาเราอย่าไปสนใจอะไร เดินถือของอะไรปกติเหมือนไม่มีอะไรอยู่ในนั้นเลยห้าตัว มันจะวิ่งมาชน

พราว: แล้วเราสามารถที่จะเดินต่อได้ไหมคะ หรือว่าอยู่นิ่งๆ

แน็ต: อะไรนะ

พราว: เราเดินต่อไปได้ไหม หรือว่าเราต้องยืนนิ่งๆเลย

แน็ต: เราเดินต่อได้ เราทำเหมือนปกติไม่มีอะไร เหมือนแบบ-

พราว: เขาก็จะพันแข้งพันขา

แน็ต: ใช่ อย่าไปสนใจมัน อย่าไปแตะมัน อย่าไปไล่มัน คือถ้าเดินหลบได้ก็เดินหลบไปเลย คือเราพยายามไม่– เรากำลังจะบอกเขาว่า การกระทำอันนี้มันไม่โอเค ถ้าแกทำนิสัยแบบนี้มานะจะไม่ได้รับความรักจากฉัน จะไม่ได้รับความสนใจจากตัวคุณพราว เรากำลังจะ redirect ความคิดเขาใหม่แล้วตอนนี้ว่า โอเค ถ้าฉันต้องการให้คุณพราวมาเล่นนะฉันต้องนั่งนิ่งๆ ก็คือนั่นแหละตามนั้น เปิดประตูออกมาสูดหายใจลึกๆก่อนเปิดประตูแนะนำ เพราะมันจะมารุมมาตุ้มมาก

พราว: ใช่

แน็ต: ใช่ แล้วพอเราเดินออกมาเขาก็จะพันแข้งพันขาจะดันๆ เราก็เดินทำปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนไม่มีห้าตัวอยู่ตรงนั้น อย่าไปมองตา ไม่ต้องเรียก ไม่ต้องแตะอะไรเลย เพราะแค่เรามองตาเขา เขาก็เหมือนแบบ เธอเห็นฉันแล้วนี่หว่า แล้วก็ทำทุกอย่างทำไป เดินเข้าห้องน้ำ ทำโน่นทำนี่ทำนั่น ปกติไป

พราว: ไม่ต้องสั่งให้หยุด ไม่ต้องสั่งอะไร

แน็ต: ไม่ต้องสั่ง no word เลย ไม่มีคำพูด ไม่มีการแตะต้อง ไม่มีการมองตา ไม่มีอะไรเลย เหมือนมันไม่อยู่ตรงนั้น ธาตุอากาศเป็นธาตุอากาศห้าตัวใหญ่ๆวิ่งไปวิ่งมา เป็นลมสลาตันกันอยู่ตรงนั้นไป เราก็ปล่อยเขาไปแล้วเราก็เดินไปทำธุระของเราปกติ รอจนกระทั่งมันนิ่ง มันนิ่งคืออะไร มันเริ่มเดินแยกย้ายกันตัวใครตัวมันแล้ว แม่งก็ไม่มีอะไรนี่หว่า เขาก็ไม่เห็นเล่นกับเราเลย แล้วแต่ละตัวก็จะเข้าจุดมุมของตัวเอง ไปนอนบ้าง ไปทำอย่างอื่นบ้าง เมื่อตอนนั้นแหละเราถึงจะเดินไปเล่นกับเขา หรือไม่ก็เมื่อตอนนั้นเรานั่งแล้วเราเรียกเขาให้มาเล่นกับเรา มันจะเป็นสองอารมณ์แล้ว อารมณ์แรกคือหมาวิ่งเข้าใส่แล้วเราเล่นด้วย อารมณ์ที่สองคือหมานิ่งแล้วเราเล่นด้วย

พราว: แล้วในกรณีที่อย่างนี้ เขาต่างคนต่างอยู่แล้วเขาก็นอน แต่ถ้าเราเข้าไปหาตัวนั้นนิดหนึ่ง มีการพูดคุยหรือลูบจับ ตัวอื่นจะมาแล้ว มันเป็นด้วยความอิจฉาหรือเปล่าคะ หรือว่ามันอย่างไร มันจะเข้ามาพยายามจะแทรกแซงจะต้องมานั่งทับ มาเดินตัด มาอะไรอย่างนี้

แน็ต: ใช่ มันเป็นเรื่องปกติแหละ เพราะถ้าเกิดตัวไหนมันแทรกมาได้ตัวนั้นตัวเองก็เล่นถูกหรือเปล่า

พราว: ใช่

แน็ต: เพราะฉะนั้น ทำอย่างไร สมมุติถ้าตัวเองเล่นกับตัวนี้อยู่ แล้วไอ้ตัวนี้วิ่งมา ก็อย่าไปสนใจมัน ก็ใช้กฎเดิมเลย ก็อย่าไปสนใจมัน คือมันจะพยายามดันมา หมาที่บ้านนี่หัว หาง ตูด ทุกอย่างมันดันได้ มันดันมาหมด ตูดบะๆก็จะวิ่งเข้ามา

พราว: แล้วมันก็เอามือเขี่ย แบบว่า ใช่

แน็ต: เราก็จะไม่เชิงจับเขาออกนะ แต่เราจะทำแขนอย่างนี้ โดยที่เราเล่นกับตัวนี้อยู่แต่เราจะทำแขนข้างนี้ให้แข็งๆ คือต่อให้ดันมาเขาก็เข้าไม่ได้

พราว: เล่นกัน

แน็ต: กันเอาไว้ แล้วสักพักหนึ่งมันก็จะ อะไรวะ ทำไมเข้าไม่ได้วะ แล้วเขาก็จะเริ่มนั่ง พอเขานั่งโดยที่ไม่ดันมาเมื่อนั้นแหละตัวเองก็ค่อยย้ายไปเล่นกับตัวนี้ ปัญหามันจะมีอยู๋ว่ามันมีอยู่ห้าตัว เพราะฉะนั้นไอ้ตรงนี้เอาให้อยู่นะ แต่คือมันจะใช้กฎเดียวกันเลย ทุกอย่างเลย ของที่บ้านแน็ตหกตัวก็เป็น แต่คือของหมาเราตัวเล็ก หมาเราเลยมันไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่ แต่คือถ้าตัวไหนวิ่งชาร์ทมา แน็ตจะไม่สนใจเลย ก็ฉันเล่นอยู่กับตัวนี้ฉันก็จะ concentrate อยู่แค่ตัวนี้ ถ้าตัวนี้วิ่งเข้ามาเราก็จะไม่สน มันก็จะเอาหัวดันมาระหว่างเรากับอีกตัวที่เราเล่นอยู่นะแบบ ฉันอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่เล่นกับฉัน เราก็จะเอามือเราไปดันมันออก ไม่ดันแบบนี้นะ คือเหมือนแทรกเข้าไปเล่นกับไอ้ตัวนี้แล้วเอาแขนกันเขาออก แล้วสักพักเขาก็ เออ แม่งไม่ได้ว่ะ แล้วมันก็จะนั่ง พอเขานั่งเราก็จะ นี่แหละที่เราต้องการ เราต้องการให้ยูนั่ง เราต้องการให้ยูนิ่ง เราถึงจะเล่นด้วย ห้าตัวแต่ใช้กฎเดียวกันหมดเลย วันสองวันแรกจะต้องทำใจนิดหนึ่ง เพราะมันเหมือนเป็นนิสัยเขาไปแล้ว ที่ว่าถ้าฉันจะเล่นฉันต้องวิ่งเข้าใส่ เพราะฉะนั้นจะแก้วันสองวันแรกมันจะใช้เวลานาน ถ้าครึ่งชั่วโมงมันก็ต้องทำ แต่อย่าคิดว่าตัวเองทำผิด ให้คิดว่าหมามันยังไม่เข้าใจ เพราะมันเป็นนิสัยที่เขาทำมาแล้วเป็นปี ตอนนี้เรากำลังจะมาแก้นิสัยเขา เพราะฉะนั้นต้องใช้เวลา แต่เดี๋ยวทำไปเรื่อยๆ เวลามันก็จะสั้นลงๆ ต่อไปเปิดประตู ห้าตัวจะนั่งรออยู่หน้าห้อง หูกระดิก ตูดส่ายแบบซันซ่ามากเลย ไม่ไหวแล้วๆ แต่อย่างน้อยเขาก็นิ่ง อันนั้นมันก็เป็นสเตปถัดไป นี่คือหนึ่งที่ว่าไม่ใช่วิ่งมาหาเรา อีกอันหนึ่งคือเวลาเปิดประตูบ้านไม่ให้มันออก อันนี้ต้องอาศัยเทคนิคความไวนิดหนึ่ง เนื่องจากมีอยู่ห้าตัว แต่ข้อดีคือตัวมันใหญ่ พอตัวมันใหญ่แล้วมันจะกันง่ายหน่อย ถ้าตัวเล็กๆมันจะชอบสอดตรงหว่างขา แทรกๆ ออกมา

พราว: ถามว่ามันตัวใหญ่แต่กันง่าย ก็อาจจะจริง อาจจะคว้าตัวเขาได้เพราะตัวมันใหญ่ใช่หรือเปล่าคะ แต่แรงมันเยอะมาก เราเคยพยายามที่จะแกล้งแง้ม พอเขาจะดันออกเราก็ปิด เราเคยพยายามทำแต่ว่าด้วยแรงของเขาห้าตัวที่มันถาโถมบางทีเรากลายเป็นคนแพ้แล้วก็หลุด ประตูหลุดมือ เขาก็วิ่งกรูเลยทีนี้มันก็แซงเลย เราก็ต้องปล่อย วิ่งตามก็ไม่ทันแล้ว จังหวะนี้เขาจะวิ่งไปแล้วก็วิ่งกลับมา พราวไม่รู้ว่าเข้าใจถูกไหม แต่เหมือนลักษณะว่า เหมือนมันเรียกเราด้วย เขาวิ่งไปแล้วนะแล้วเขาจะวิ่งกลับมา พอมาอยู่ใกล้ๆเรา พอเห็นเราวิ่ง มันจะวิ่งนำกลับไปอีก ถ้าเรายิ่งวิ่งตามมันจะยิ่งวิ่ง ยิ่งไปไกล ตอนหลังเราก็เลยไม่ตามแล้ว เราก็จะยืนรออยู่แค่หน้าบ้าน แล้วก็คอยตะโกนเรียก พอตัวไหนพยายามกลับมา หรือว่าไปสักพักแล้วกลับมา เราก็จะแบบ เหมือนเรียกแล้ว เข้าบ้านๆ เขาก็จะวิ่งเข้าเอง

แน็ต: นั่นแหละคือที่ถูกต้อง

พราว: ด้วยความที่เขาตัวใหญ่ค่ะ ถ้าสมมุติเขาวิ่งออกไปแล้วไปเจอคนที่เดินอยู่ ขับจักรยาน ขับมอร์เตอร์ไซค์ หรืออะไรอย่างนี้ เขาไม่กัดคนหรอก แต่ด้วยความที่เขาตัวใหญ่ถ้าเกิดเขากระโจนใส่มันจะอันตราย

แน็ต: ล้มแน่นอน

พราว: ไม่อยากให้มันไปเกิดกับคนอื่น หรือถ้ามันมีหมาตัวอื่นเข้ามาในหมู่บ้านเรา พวกเขาเอง ก็ยังไม่เคยออกไปวิ่งกับหมาตัวอื่นนะ เขายังชอบบอกว่าเราก็ไม่กล้าเอาเขาออกไป ด้วยความที่เราควบคุมเขาไม่ได้นี่แหละ ก็เลยกลัวเหมือนกันว่าจะกัดกันไหม หรือจะมีปัญหาหรือจะอะไรแบบนี้ เป็นห่วงเรื่องนี้มากกว่า แล้วที่บ้านคือมีคุณพ่อคุณแม่อยู่ แรงเขาก็ไม่ได้เยอะไง เหมือนจังหวะอย่างนี้มันจะต้องแบบกลายเป็นว่าต้องมีหนึ่งคนคอยล่อให้มันไปอีกฝั่งแล้วอีกคนเข้าประตู เข้ามาแล้วเอาหมาเข้าบ้านก่อนแล้วคนเข้าทีหลัง

แน็ต: จะเข้าบ้านทีนี่เป็นมหกรรมเลยทีเดียว

พราว: ใช่ คือคนแบบ panicky มากๆ

แน็ต: ถ้าเรื่องประตูนี่ คือประตูบ้านนี่คือเปิดอย่างไร เปิดเข้าหรือว่าเปิดข้าง แบบเป็น-

พราว: เป็นลักษณะเป็นรั้วค่ะ คือเปิดออกเลย

แน็ต: เปิดแบบนี้ โอเค

พราว: ใช่ เป็นรั้วบ้าน อันนี้คือประตูรั้วบ้าน

แน็ต: ถ้าอย่างนั้นไปลองฝึกดูก่อนนะ ไปฝึกกล้ามแขนให้มั่น เพราะท่านต้องใช้กล้ามแขนในการดันประตูกลับไปหาหมา นะจ้ะ เราแนะนำว่า อันนี้คือเป็นสถานการณ์ที่เราจำลองกันขึ้นมาเพื่อฝึกหมา ยังไม่ใช่แบบเอาเข้าจริงจังนะ ตัวเองอยู่ข้างนอกใช่หรือเปล่า จะเข้าบ้านเปิดแง้มๆแค่นิดเดียวเองอย่าเปิดผางออกมานะ เปิดแง้มนิดเดียวแค่มันจมูกพยายามดันออกมา ปิดปังกลับไปเลย คืออย่าไปกลัวว่าจะทำหมาเจ็บ เรากำลังสอนเขาเพื่อที่ต่อไป เขาจะได้ไม่มีปัญหาแบบว่าวิ่งออกนอกประตู เพราะฉะนั้นการที่ถ้าเราต้องปิดประตูอัดหน้ามันนะจำเป็นไหม มันก็จำเป็น เพื่อที่เขาจะได้เรียนรู้ว่า แบบนี้มันไม่โอเคนะ คือเหมือนเปิดประตูมานิดหนึ่ง เอาแล้วเดี๋ยวห้าจมูกจะเริ่มดันออกมาแล้ว

พราว: ใช่จะพยายาม

แน็ต: ตัวเองทำง่ายๆ ตัวเองดันจมูกกลับไปก็ได้ หรือไม่ตัวเองก็ปิดประตูกลับไปเลย ถ้าแค่เปิดนิดหนึ่งมันยังดันกลับไปได้ไง แต่ถ้าเปิดกว้างแล้วหมามันเริ่มมีแรงออกมาได้ เปอร์เซ็นต์ที่เราจะดันกลับไปมันจะยากขึ้น ตรงนี้เข้าใจหรือเปล่า make sense หรือเปล่า

พราว: เข้าใจ

แน็ต: นั่นแหละ คือค่อยๆทีละนิด เปิดแม่งเซนเดียวก็ได้ แล้วให้มันค่อยๆดันออกมาให้เรียนรู้กันทีละเซน เปิดนิดหนึ่งดันออกมา ถ้ายังดันออกมาปิดกลับไปใหม่ แล้วทีนี้ให้ใครอยู่ในบ้านก็ได้รอดูห่างๆ ว่ามันนิ่งไหม ถ้ามันนั่งแล้วมันนิ่ง เอาใหม่แล้วค่อยเปิดประตู ดันออกมาอีกแล้วดันปิดกลับเข้าไปใหม่ อันนี้มันเป็นปกติที่ว่าเราต้องฝึกเวลาเอาหมาเข้า-ออกจากกรง ถ้าเปิดประตูกรงหมาดันออกมาปิดประตูใส่หน้าแม่งเลย การจะออกจากกรงได้คืออะไร ประตูเปิดแล้วคุณนั่งรอ แล้วคุณถึงจะออกมาได้ ไม่ใช่ประตูเปิดปุ๊ปแม่งวิ่งตัดหน้าออกมา ล้มกันพอดี

พราว: อันนี้ก็ต้องยอมรับเหมือนเมื่อก่อนเราเคย เป็นแค่ประตูบ้าน ประตูในบ้านไม่ใช่ประตูรั้ว ก็คือเคยฝึกเหมือนกันว่าแบบพวกเขานั่งรอ พอเปิดแล้วเราสั่งออกได้ค่อยออก แต่ตอนนี้ก็รู้ตัวเลยว่าเราอาจจะไม่สม่ำเสมอ พอเราทำจุดนี้ไม่ทำกับจุดอื่น ก็ทำให้เขาแบบตรงนี้ได้ตรงนั้นไม่ได้ ตอนนี้ก็เลยเหมือนกับต้องสั่ง แล้วก็โอเคยังอยู่ในระหว่างการที่ควบคุมได้หรือไม่ได้ตื่นเต้นมาก ก็ยังพอฟัง ก็ยังนั่งรอบ้าง แล้วก็พอเปิดประตูก็โอเคออกได้อย่างนี้มี แต่มันกลายเป็นว่า ถ้าเราไม่สม่ำเสมอแล้วเขาก็น่าจะเรียนรู้จากการว่าถ้ายังทำซ้ำๆ ของการทำซ้ำๆของเขาคือกระโดดโลดเต้นจนเราไม่ไหว เลยตัดสินใจเปิดให้มันกรูไปเลย ก็คงเป็นอย่างนี้ คือเขาจะไม่ใช่แค่เอาจมูกมาดัน เขาจะกระโดดๆ แล้วพยายามกระโดด ยืน ตัวเขานี่ยืนสองขาก็คือถึงอกแล้ว ยิ่งน้ำหนักด้วย ไม่ใช่น้อย บางทีเราก็ไม่ไหวเราสู้แรงไม่ไหว ปล่อยมันเลยตามเลย กลายเป็นแบบนั้น

แน็ต: ดีจัง รู้ตัวด้วยนั่น

พราว: คือช่วงนั้นที่เหมือนกลุ้มใจมากๆ เพราะว่าตอนที่เขายังไม่ถึงช่วงทำหมัน เขาทำแบบนี้จนเขากัดกันนะค่ะ เครียดนะ เหมือนเราเองก็เครียด เราก็ไม่อยากให้เขาเจ็บ ก็พยายามหาวิธีทางจะทำอย่างไรได้บ้าง คุมได้คุมไม่ได้ เราไม่สม่ำเสมอ หมามันก็ใช่หรือเปล่า มันก็เรียนรู้อะไรอย่างนี้ด้วย

แน็ต: ใช่ นั่นแหละ

พราว: เข้าใจ ก็น่าจะเป็นประมาณนี้ แต่พอตอนนี้จังหวะตัวเราเองที่อาศัยความไวแล้วก็ขี้เกียจ ก็เลยกลายเป็นเหมือนปล่อยปะเขา ก็ไม่ค่อยได้ไปดู

แน็ต: ก็อย่าเพิ่งมาฝึกกับสถานการณ์จริง คือเราจะออกจากบ้านเราจะเข้าบ้านแล้วเราค่อยมาฝึก ของพวกนี้มันต้องฝึกก่อนที่มันจะใช้ มันต้องสถานการณ์จำลอง แบบโอเคนะเดี๋ยวจะออกไปข้างนอกนะ แล้วก็อีกห้านาทีจะกลับบ้านแล้วนะ แล้วเราค่อยฝึกจากตรงนั้น เพราะเรามีเวลาแล้วเราไม่รีบใช่หรือเปล่า เราร่างกายให้พร้อม ขาเราให้พร้อม รองเท้าเอาให้อยู่ ดันกัน คือทำเพื่อฝึกให้เขาเข้าใจ แล้วก็อย่างที่คุณพราวว่านั่นแหละ ถ้าเกิดทำไม่สม่ำเสมอหมามันก็งง ทำไมวันนั้นได้ทำไมวันนี้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นทำอะไรต้องทำให้สม่ำเสมอ ถ้าเกิดห้าตัวไม่ไหว แน็ตแนะนำว่าฝึกทีละสองตัวก็ได้ เอาสามตัวเก็บไว้ในบ้านก่อน แล้วสองตัวให้ออกมาวิ่งเล่น แล้วเราก็แกล้งออกไปข้างนอกแล้วเข้ามา อย่างน้อยฝึกทีละสองตัวมันก็ง่ายขึ้นหน่อย แต่ถ้าคอร์สเร่งรัดห้าตัวเลยก็ได้ แต่ก็มันก็ใช้แรงเยอะ ใช่ แต่ก็คือแนะนำให้สร้างสถานการณ์จำลองขึ้นมาฝึกกับเขาก่อน เพื่อที่เขาจะได้เกิดการเรียนรู้ว่า อ๋อ จะออกนะต้องเป็นแบบนี้ เพื่อที่เวลาที่เราใช้กับชีวิตจริงขึ้นมาเราจะได้ใช้ระยะเวลาน้อยลงในการที่จะรอให้เขานิ่ง แล้วถึงว่าเวลาคุณพราวฝึกประตูข้างนอก ให้ใครสักคนนั่งอยู่ในบ้านแล้วดูว่า โอเคมันนิ่งแล้วมันนั่งแล้ว แล้วค่อยๆเปิดแง้มอีกทีหนึ่ง แต่ถ้ามันกระโดดออกมาปิดใหม่ มันข่วนประตูช่างมัน อย่าไปสนใจอย่าไปเปิดประตู รอจนกว่าคนในบ้านจะตะโกนออกมาว่ามันนั่งแล้ว นั่งก็คือนั่งนิ่งๆนะ ตูดไม่ดุ๊กดิ๊กๆไปมา คือเขานิ่งเขาต้องนิ่ง แล้วหมาจะเกิดการเรียนรู้ว่า ถ้าฉันอยากได้แบบนี้นะ ฉันต้องนิ่ง นี่คือทุกอย่างที่เวลาแน็ตสอนหมาที่บ้าน คือถ้าคุณต้องการอะไรบางอย่างคุณต้องนิ่ง จะไม่มีการเอาไม้เอามือมาข่วน ไม่มีการเอามือมาตบเพื่อที่จะขออะไร ไม่มีทาง

พราว: นี่ติดมากเลย กำลังเป็นเหมือนกันที่บ้าน คือเขาน่าจะเรียนรู้ว่าพอเอามือเขี่ยเราข่วนเรา สะกิดอย่างนี้ แล้วเราหันกลับไป ไม่ว่าจะดุหรือว่าจะแบบ อย่า แต่เราก็เหมือนไปโฟกัสเขาแทน

แน็ต: ถูกต้อง รู้นี่ ก็รู้นี่คุณ

พราว: มันยากนะคะ รู้แต่มันจริงๆ เหมือน รู้ก็ทั้งรู้แต่ถึงเวลาทำจริงๆ มันไม่เหมือนกัน มันทำไม่ได้

แน็ต: ปัญหาหลักที่เจอมานะ ส่วนใหญ่คือเจ้าของความอดทนไม่พอ หมาความอดทนมันเยอะกว่าเราเยอะมาก ในการที่จะดื้อดึงมันเก่งมากไม่อยากจะบอก แล้วเจ้าของจะยอมแพ้เพราะเสียงมันดังรบกวนชาวบ้าน ฉันต้องไปทำอย่างอื่นอะไรพวกนี้ เพราะด้วยเหตุผลพวกนี้แหละมันเลยทำให้หมาชนะ อย่างหมาตัวใหม่ แน็ตเพิ่งเอาเข้ามาเมื่อวาน เอาจับไปนอนในกรงมันก็ร้องนะ มันก็โวยวายข่วนกรงใหญ่เลย เราก็ไม่สนใจมันเพราะมาอยู่บ้านนี้ การข่วนกรงคุณจะไม่ได้รับการออกมา บ้านเก่าเขา เขาข่วนแล้วเขาได้ออก มันก็เลยเอานิสัยมาใช้กับบ้านนี้ว่า ทำไมฉันต้องอยู่ในกรงวะ กูจะออกนะ มันก็จะเริ่มข่วนเริ่มงอแง เราก็ไม่สนใจไม่รับฟังไม่มองหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้ยิน แล้วช่วงนาทีที่เขานิ่งเขาลงไปนอนแบบ อะไรวะ ข่วนก็ไม่ได้ออกแล้วจะทำอย่างไรต่อ ไม่รู้ว่ามันคิดแผนของมันต่อไปหรือมันเหนื่อย เราก็ไม่เข้าใจเนอะ แต่พอช่วงนั้นคือเขานิ่ง เราก็เดินไปปล่อยเขาออกมา

พราว: แล้วอย่างนี้ ถ้าเกิดมันเป็นช่วงเวลาที่เขาจะต้องอยู่แล้วต่อให้เขานิ่งเราก็ปล่อยไม่ได้หละ เขาจะเข้าใจไปไหมว่านี่ต่อให้เขานิ่งเขายังไม่ได้ออก เขาก็ใช้วิธีการแบบเดิมที่จะข่วนเสียงดังโวยวาย อะไรแบบนี้หรือเปล่า

แน็ต: ถ้าอย่างนั้นเรียกว่า ไม่นิ่ง การที่หมานิ่งคืออะไร นิ่งคือมันไม่สนใจแล้ว มันยอมแพ้ไปแล้ว จำไว้ว่าการฝึกหมามันมีอยู่สี่ขั้นที่หมาจะ interact กับเรานะ คือหนึ่งเขาสู้เรากลับ อันหนึ่งคือเขาวิ่งหนีเรา อีกอันหนึ่งคือเขา ignore เหมือนเธอไม่อยู่ตรงนี้ ฉันไม่อยู่ตรงนี้เธอไม่อยู่ตรงนี้ ฉันไม่สนใจ กับสุดท้ายคือยอมแพ้ เราต้องการให้เขายอมแพ้ นั่งอยู่ในกรงนิ่งๆ โดยที่ไม่คาดหวังว่าจะได้รับการปล่อยออกมา แต่คือช่วงแรกที่เรายังฝึกเขาอยู่คือ โอเคคุณนิ่งแล้วคุณได้ออกมา แล้วต่อไปเราก็ค่อยๆเพิ่มระยะเวลาการนิ่ง เพราะต่อไปหมาจะแบบ ถ้าอย่างนั้นกูนั่งแล้วจะได้ออกมา แต่ถามว่านิ่งไหม ไม่นิ่ง

พราว: ไม่นิ่ง ใช่

แน็ต: นั่นแหละ โอเคต่อไปเขานิ่งสองนาที รอบต่อไปนิ่งห้านาที สิบห้านาที ครึ่งชั่วโมง ชั่วโมงหนึ่ง แล้วถ้าการที่ให้เขาอยู่นิ่งๆให้เขาอยู่ในกรงแล้วเขาโวย วาย ก็หาของเล่น เคยเห็นอันนี้หรือเปล่า

พราว: คืออะไร ที่ใส่ขนมหรืออาหารหรือเปล่า

แน็ต: ข้อง ที่ใส่ขนม ยัดขนมอะไรพวกนี้ให้เขาไป กินกันมันเลย แล้วมันทำให้เขาเอาเวลาแทนที่จะมาโวยวายจะขอออกนอกกรง เอาแรงตรงนั้นมาพยายามเอาขนมออกจากของเล่นแทน มันก็เหมือนเด็กเหมือนตัวเรา ถ้าเราให้คุณพราวอยู่ในห้องทั้งวันคุณพราวก็เบื่อใช่ไหม ถ้ามนุษย์มันยังมีโทรศัพท์ให้นั่งเล่นโทรศัพท์เรายังเอาความเบื่อตรงนั้นมาลงที่โทรศัพท์ได้ แต่หมามันเอาความเบื่อมันไปลงที่อะไร ลงที่ทำลายข้าวของ กัดโซฟา กัดของเล่น ทะเลาะกัน ข่วนประตู เพราะฉะนั้นถ้าเราเอาของเล่นให้เขานะ มีอะไรให้เขาทำมันก็เหมือนให้เขาเอาพลังงานตรงนั้นไปลงที่อื่นแทน แต่จำไว้ว่า ถ้าหมานิ่งมันต้องนิ่งโดยที่ไม่ต้องการสิ่งของตอบแทน นั่นคือนิ่งแล้วไม่ใช่แบบสองนาทีลุกขึ้นมาแล้วเมื่อไหร่จะปล่อยออกว้า โอเคหมดเวลา 15 นาที เลิกคุยแล้ว ส่วนเรื่องเดินกับหมา เดี๋ยวรอบหน้านะ 15 นาทีแน่นอนเลยกับไอ้เดินกับหมานี่

พราว: โอเค ได้เลย อยากมากเลย เพราะว่าเคยลองแยก ต้องบอกว่ารวมก่อน อีตอนเดินรวมนี่คือรู้เลยว่าไม่ไหวแน่นอน ตาย เราตาย ไม่ใช่หมาตาย เราตายเลย มันยอมให้เชือกรัดคอจะแฮ่กๆอย่างไรมันก็ยอม ก็เลยแยก พอแยกเดินนี่แหละ โอ้โห ปัญหาเกิดเลย ตัวที่อยู่ในบ้านนี่จะเป็นจะตาย ทั้งร้องทั้งกระโดดเห่า กลายเป็นไอ้ตัวที่เดินกับเราก็ไม่มีสมาธิ เราก็ไม่มีสมาธิ ก็ยกเลิกไปเลย ก็ไม่พาเดินอีกเลย

แน็ต: ก็นี่ไง เจ้าของยอมแพ้ก่อนไง หมายังร้องอยู่เลย เจ้าของยอมแพ้แล้วไปปล่อยมันออกมา เพราะฉะนั้นต้องเข้มแข็งนะคะ สู้ต่อไปคุณพราว อย่าให้หมามาคุมชีวิตเราได้ เราต้องคุมชีวิตหมาไม่ใช่หมาคุมชีวิตเรา โอเคนะแล้วเดี๋ยวจะโทรฯไป follow up ว่ารอดไม่รอดนะจ้ะ

พราว: ได้ ขอบคุณมากนะคะ

แน็ต: โอเค ขอบคุณคะ สวัสดีค่ะ