ปัญหาหมาขี้ระแวง/หมาหนีออกจากบ้าน

แน็ต: สวัสดีค่ะ แน็ตจากเพจคนใจหมา วันนี้อยู่ช่วงคุยกับคนใจหมา เรามากับปัญหาน้องหมาระแวงคนในบ้านกับชอบหนีออกจากบ้าน โอเคคุณออมให้เวลา 15 นาทีเอาไอ้ปัญหาระแวงคนในบ้านมาก่อนเลย เกิดอะไรขึ้นคะ

ออม: ระแวงคนในบ้านคือ ตัวนี้ออมได้มาตอนเขาหกเดือนแล้ว คือเริ่มโตแล้วทีนี้ก็คือคนในบ้านจะมีพ่อ มีแม่ มีพี่ชายที่อาศัยอยู่ที่บ้านนะคะ แล้วก็มีออม อยู่แค่ 4 คน ทีนี้เขาไม่ยอมให้พ่อแม่และพี่ชายออมจับเลย คือเหมือนแบบว่ากลัวไปหมดค่ะ คือแค่เดินเข้ามาใกล้เขาก็จะถอยหนี จะวิ่งวนเลย คือไม่ยอมให้จับไม่เลย ก็คือไม่มีทางที่จะแก้ปัญหานี้ได้ ตอนนี้เขาขวบกว่าแล้ว

แน็ต: โอเค หมาพันธุ์อะไรนะคะ

ออม: บางแก้วค่ะ

แน็ต: บางแก้ว ขวบกว่า โอเค พื้นฐานคือความกลัวเนอะ เราเคลียร์กันตรงนี้

ออม: คิดว่าน่าจะมีความกลัว

แน็ต: ใช่ น่าจะกลัวแหละ เพราะถ้าถอยหลังวิ่งหนีนี่มันก็กลัวแล้วแหละ คือเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะเป็นหมาที่อาจจะเคยเจออะไรมาก่อน อาจจะเจอคนที่ทำร้ายเขามาก่อนหรืออาจจะไม่เคยเจอก็ได้แต่เป็นหมาที่ก็กลัวอยู่แล้ว เหมือนถึงแม้ว่าเราอาจจะไม่โดนไฟไหม้กับตัวเราแต่ถ้าเราเห็นไฟเราก็ไม่กล้าไปแตะมัน เราก็กลัว อารมณ์คล้ายๆกัน ถามว่าหมาจำเป็นที่จะต้องมีประสบการณ์ร้ายแรงอะไรไหม คือมันไม่จำเป็น มันก็มีสิทธิกลัวได้ในตัวของมันเอง ประเด็นคือข้อนี้อย่างน้อยยังดีคือที่ว่าเขาให้คุณออมจับนะคะ อันนี้แน็ตแนะนำเลยก็คือ หาสายจูงใส่ให้หมา สายจูงแบบนี้นะ ใส่ไปในคอหมาเลยแล้วเราในฐานะที่เราเป็นจ่าฝูง คือเราไม่แน่ใจว่าหมาเห็นยูเป็นจ่าฝูงหรือเปล่านะ แต่อย่างน้อยถ้าหมามันให้คุณจับมันก็เป็นหนึ่งระดับที่ดีกว่าคนอื่น คุณใส่สายจูงให้เขาแล้วคุณจะต้องเป็นคนพาเขาไปเจอกับคนในบ้าน โอเค ทีนี้นี่อยู่ดีๆจะให้จับสายจูงวิ่งไปหาคนในบ้านหลายๆคนในบ้านเดินมาหาหมาเลย มันสติแตกฉี่ราดหรือถ้าร้ายแรงหน่อยอาจจะกระโดดกัดเลยก็ได้นะ เพราะฉะนั้นถ้าเป็นไปได้ คือโอเคเราใส่สายจูงแล้วเราให้เขานั่ง ให้เขานั่งข้างๆเรา แล้วทีนี้เราก็ดูว่า โอเคถ้าให้คนในบ้านสมมุติถ้าคุณพ่อ คุณพ่อค่อยๆเดินเข้ามาแล้วเราดูระยะห่างนะว่า เมื่อไหร่ระยะห่างถึงขนาดไหนที่หมาเราเริ่มตั้งท่าจะถอยหนีนะคะ หมาบางตัว 5 เมตรเขาก็เริ่มถอยหนีแล้ว บางตัวแม่ง 10 เมตรมันก็ถอยแล้ว เพราะฉะนั้นมันขึ้นอยู่กับว่าแต่ละตัวมัน sensitive ในระยะทางขนาดไหนนะ สมมุติสำหรับคุณพ่อประมาณ 5 เมตร พอคุณพ่อเดินมาถึง 5 เมตรหมาเริ่มหูตั้ง เริ่มค่อยๆถดตูดไปข้างหลังแล้ว เราก็เริ่ม work งานกันจากระยะห่างอันนั้นแหละ นั่นคือทำอย่างไร เราดึงเขากลับมา มึงนั่งนะ นั่งเสร็จทุกครั้งที่เขาเห็นคุณพ่อเราให้ของกินเขา แต่คือของกินนี่ต้องเป็นอะไรที่แม่งอลังการ คือจะต้องแบบเป็นตับก็ได้ เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อาหารเม็ด

ออม: ที่เขาอยากกินมากๆ

แน็ต: ที่เขาอยากกิน ใช่ ที่กลิ่นแม่ง กลิ่นนี้มึงกูใช่เลยกูยอมทุกอย่างเพื่อกลิ่นนี้ เราจะต้องให้หมาเลือกแล้วว่า มึงจะกลัวหรือมึงจะกิน เพราะถ้าหมากลัวหมาเครียด หมาจะไม่กินนะคะ เพราะฉะนั้นถ้าเกิดเขาเริ่มอ้าปากงับกินอะไรบางอย่าง แปลว่าความเครียดเขาเริ่มน้อยลงแล้ว เขาเริ่มเลือกที่จะชั่งระดับแล้วว่า กับไอ้สิ่งที่กูกลัวนี้กับของที่กูอยากกินอันนี้ กูเลือกโฟกัสของกินแล้วกัน เพราะหมาเขาโฟกัสได้แค่อย่างเดียว ทีละครั้งนะ เพราะฉะนั้นก็อย่างที่ว่าเลยก็คือ คุณพ่อเดินมาถึงตรงนั้น หมาเราจะตั้งท่าหนีนะ เราก็กระตุกสายจูง กระตุกเบาๆนะแบบให้เขารู้ว่า ใจเย็น มึงจะหนีไปไหน พอเขาหยุดนั่งนิ่งมองหน้าเรา เราก็ให้ขนมเขากินนะคะ ทำแบบนี้บ่อยๆ แล้วระยะห่างจาก 5 เมตรมันจะค่อยๆลดลงมา ค่อยๆลดลงมา เพราะทั้งนี้ทั้งนั้นเราอยากจะทำอะไร คือเรากำลังจะ link สิ่งที่เขากลัวกับสิ่งที่เขาชอบให้มาอยู่ด้วยกันแล้ว การที่พ่อเข้ามาการที่คนแปลกหน้าเดินเข้ามามันแปลว่า ของกินกำลังจะมา เพราะฉะนั้นกูไม่ต้องกล้วมากนัก กูรอโฟกัสเดี๋ยวอีเจ๊นี่เอาของกินให้กูเอง อาจจะใช้เวลาจาก 5 เมตรจะให้มาถึงในระยะกระชั้นชิดนี่บางตัวอาจจะใช้เวลาเป็นอาทิตย์ เพราะฉะนั้นต้องช้าๆ อย่า-

ออม: คุณแน็ตถามต่อว่านิดหนึ่ง คือไอ้เจ้าตัวนี้คือมีโชคนี่ มันจะเป็นหมาที่ถ้าออมอยู่ด้วยกับเขา เขาจะเหมือนอุ่นใจ เขาจะเฉยๆ แต่ถ้าสมมุติว่าออมไม่อยู่ พล่านค่ะ ไม่ได้เลย

แน็ต: แต่ถ้าคุณออมอยู่อย่างนี้ คุณพ่อยังจะเดินเข้ามาหาหมาได้หรือเปล่า

ออม: ได้ แต่คือจับตัวไม่ได้ เดินเข้ามาใกล้ๆได้แต่จับไม่ได้อย่างนี้ค่ะ

แน็ต: ก็โอเค เราก็ work กันจากตรงนั้นแหละ คือแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณออมต้องอยู่ตรงนั้นไง เพราะคุณออมเป็นแหล่งพักพิงจิตใจเขาณ.จุดเดียวอยู่ตอนนี้ แต่เรากำลังจะบอกเขาแล้วว่า คนในบ้านทุกคนไม่ได้จะมาทำร้ายแกนะ แกเชื่อฉัน เดี๋ยวฉันจะสอนแกเอง ถ้ากลัวไม่ต้องกลัวไม่ต้องวิ่งหนี เดี๋ยวเจ๊ปกป้องแกเอง นั่นคืออะไร เราใช้สายจูงกระตุกเขาว่า อย่าไปไหนนะ นั่งอยู่นี่นะแล้วก็ให้คุณพ่อยืนอยู่ตรงนั้น แค่นั้นเอง โดยที่คุณพ่อไม่ต้องไปมองตาม ไม่ต้องอะไรเลย อย่าไปสบตาหมานะ คือยิ่งสบตาหมา หมายิ่งเครียด

ออม: อย่าไปสบตา

แน็ต: ถ้าเกิดคุณพ่อเข้ามาใกล้ได้ ถึงณ.จุดหนึ่งประมาณ 2 เมตรหรือเมตรหนึ่ง ให้คุณพ่อนั่งลงยองๆกับพื้น แต่อย่ายองๆหันใส่หมานะ ยองๆหันข้างใส่หมา โดยที่เราไม่สบตาหมาเลย หมาอยู่นี่เรามองไปทางโน้น แล้วเราดูซิว่าหมาเราเป็นอย่างไร ถ้าหมาเรายังนั่งนิ่งๆ เฉยๆ มองหน้าเราไม่ได้วิ่งหนี ไม่ได้ขู่ ไม่ได้คำราม ให้คุณพ่อถือของกินในมือ

ออม: อันนี้คือระดับประชิดแล้ว

แน็ต: ใช่ แล้วก็ยื่นให้เขาโดยที่ไม่มองหน้า ไม่ต้องยื่นแบบใส่หน้าหมานะ แค่ก็วางไว้ใกล้ๆให้เขาได้กลิ่น แล้วอันนี้ต้องเป็นหน้าที่คุณออมดูแล้วว่าหมาเราเกิดอะไรขึ้น หมาเราดมไหม ทำท่านี้ไหม ถ้าทำท่าแบบ อะไรอ่ะ แสดงว่าเขาสนใจแล้ว หมามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มันสอดรู้สอดเห็น เอาง่ายๆ เพราะฉะนั้นถ้าเกิดเราทำให้เขามีความรู้สึกว่า กลิ่นนี้อะไรวะ หรือไอ้นี่มันใครวะ แค่นี้มันคือจุดเริ่มต้นที่ดีแล้ว แล้วสุดท้ายเขาจะกิน

ออม: ให้เขาถูกใจกับพ่อตรงนั้น

แน็ต: ใช่ เรากำลังจะนำเสนอให้เขาแล้วว่า สิ่งที่แกกลัวเขาไม่ได้จะมาทำร้ายแกตลอดเวลานะ คนแปลกหน้าเข้ามาเขาจะให้ของกินแกก็ได้ แต่คนแปลกหน้าเข้ามาต้องอย่าไปกดดันหมา เรามองในมุมมองคนนะเรามองว่าเราไม่ได้กดดันหมาหรอก ก็เรารักหมา แต่ในมุมมองหมาคือมึงกดดันกูมากเลยแค่มึงมองตากูนี่ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเรียกชื่อไม่ต้องอะไรเลย

ออม: แสดงว่า ไม่ต้องมองเลย เพราะเราชอบมองเขา ชอบดุเขาไว้ก่อน

แน็ต: ใช่ หมามันเลยยิ่งกดดัน แต่ตอนนี้เรากำลังจะให้เขารู้แล้วว่า ใจเย็นๆคนแปลกหน้ามาไม่ได้หมายความว่า ทุกคนจะมาแตะตัวแก เพราะเราเวลาอย่างแน็ตอย่างนี้แน็ตสอนคนอื่น แน็ตก็จะบอกว่า ถ้าเจอหมาคนอื่น หมาจรจัด มึงอย่าไปแตะหมา หมาเขาอาจจะไม่อยากให้เราแตะก็ได้ เราเดินไปครึ่งทางแล้วดูซิหมาเอาอย่างไร ถ้าหมาดมๆแล้วเดินมาหาเรา ให้เราแตะเราก็แตะเขา ถ้าเขาเดินมาดมๆแล้วเขาเดินไป ก็เขาไม่อยากให้เราแตะก็ปล่อยเขาไป มึงจะไปไล่หมาทำไม แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณออมต้องอยู่ณ.ตรงนั้นในการนำเสนอคนแปลกหน้าเข้ามาให้เขาเพื่อที่หมาจะได้ หนึ่งรู้สึกอุ่นใจ อย่างที่สองคือคุณออมสามารถหยุดเขาได้ ถ้าเกิดเขาเกิดวิ่งหนีหรือเขาคำรามหรืออะไร แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้าเกิดเข้าใกล้เกินไปแล้วหมาเริ่มมีการแยกเขี้ยวหรือขู่ คุณพ่ออย่าถอยนะ ห้ามถอยเลย เพราะ-

ออม: ไม่ให้ถอย

แน็ต: ใช่ เพราะการที่เราถอย หมาจะเริ่มเกิดการเรียนรู้แล้วว่า ถ้าฉันต้องการช่องว่างระหว่างฉันกับคนแปลกหน้ากูต้องขู่แล้ว แล้วเดี๋ยวจะกลายเป็นนิสัยนะคะ เพราะฉะนั้นถ้าเขาขู่ให้คุณพ่อหยุดทันทีอย่าเดินเข้าหาต่อ อย่าถอยหนี หยุดอยู่กับที่ไม่ต้องทำอะไรเลย หยุดอยู่ตรงนั้นเลย แล้วเราในฐานะที่เป็นเจ้าของในฐานะจ่าฝูง คือเราต้องกระตุกสายจูงหมาแล้ว เพื่อเตือนให้เขารู้ว่า ขู่ไม่ได้นะ

ออม: แต่คือ ไม่พูด ไม่ดุ ไม่อะไร กระตุกสายจูงเฉยๆ

แน็ต: ใช่ เพื่อให้เขารู้ว่า ไม่ใช่นะ แต่กระตุกก็ไม่ใช่แบบว่า นี่แน่ะ ไม่ใช่นะ

ออม: ไม่มี ของออมกระตุกแบบเซเลยค่ะ

แน็ต: ใช่ กระตุกให้เซ ใช่ แต่ก็ไม่ถึงกระตุกให้ลอยข้ามไป ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคุณ แต่นั่นแหละกระตุกให้เขาเซ คือกระตุกให้เขาแบบเหมือนเตือนสติเขาว่า มึงหลุดออกจากภวังตรงนั้นณ.บัดนี้ เราถึงได้แนะนำให้ใช้สายจูงแบบนี้ เพราะแบบนี้มันล๊อคคอไปเลย มันจะถนัดกว่า ถ้าเป็นสายรัดอก กระตุกให้ตายห่าไปเถอะคุณ แม่งไม่รู้สึกอะไรหรอก

ออม: มันเหมือนจะแบบโผไปข้างหน้า

แน็ต: ใช่ แม่งยิ่งวิ่งสู้เข้าไปอีก โอเค เพราะฉะนั้นลองแบบนี้ดูก่อน อย่าเพิ่งเอาทุกคนมาลอง ลองทีละคน ลองจากระยะห่างกว้างๆค่อยๆเขยิบๆเข้ามา จนสุดท้ายพอสมมุติเราเอาคุณพ่อนั่งข้างๆแล้ว นี่หมาอยู่ตรงนี้ นั่งข้างๆกันโดยที่หมาเราเฉยๆแล้ว คุณพ่อยื่นมือออกมาให้ขนมหมา หมากิน ทีนี้ขั้นสุดท้ายที่จะรู้ได้ว่า แตะได้หรือแตะไม่ได้คืออะไร ลองไปหาไม้กวาดหรือว่าไม่รู้มีหรือเปล่านะที่บ้าน ไอ้ตัวที่เหมือนเป็นไม้จับที่ว่าใส่ลูกบอลแล้วโยนให้มัน หรือไม้ขนไก่ก็ได้อะไรก็ได้ ที่มันยาวๆหน่อย แล้วก็นิ่มๆนิดๆหนึ่ง แล้วลองเอาไม้นี้แหย่จากพื้นลงไปดูแตะไรขาเขา

ออม: ให้ไล่จากที่พื้นเข้าไปหาตัวเขา

แน็ต: ใช่ อุปกรณ์ชิ้นนี้มันจะกลายเป็นมือเราแล้ว แล้วทีนี้เราจะรู้แล้วว่าหมาแม่งจะกัดไม่กัด

ออม: เพราะหมาจะไม่รู้ว่าเป็นมือเราหรือเปล่า ใช่ไหมค่ะ

แน็ต: ถูก มันรู้แต่ว่า ไอ้สิ่งนี้มันเริ่มใกล้กูเกินไปแล้ว ถ้าไม่พอใจเขาจะขู่ พอเรารู้แบบนั้นเราหยุดอยู่กับที่เลยเหมือนเดิม อย่าถอย อย่าเข้าหาต่อ เราต้องหยุดเขา แต่ถ้าเกิดสมมุติเราเอาเข้ามาแล้ว เอาเข้ามาใกล้แล้วเราแตะไรขาได้แล้ว หมาเฉยๆ มองหน้า มองเฉยๆไม่คิดอะไร ทีนี้ค่อยๆไล่ขึ้นมาซิ ยังว่าอย่างไรไหม โอเคไหม ลองดูข้างๆตัวซิ อย่าเอาไม้มาข้างหน้าแบบนี้นะ หมาแม่งกลัวตายห่าเลย ลองข้างๆดูซิ โอเคไหม แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้ามาได้ถึงจุดนี้นะ ทำแค่ 2 นาทีพอ ให้คุณพ่อลองเอาไม้นี่ถูๆ ทีสองทีแล้วจบเลยพอ เดิน จบไป อย่าไปกดดันหมาต่อ บางทีเขาอาจจะรับได้แค่นั้น แล้วหลังจากนั้นเขาจะกลับมาดุก็เป็นไปได้

ออม: ให้มีระยะเวลานิดหนึ่งด้วย

แน็ต: ใช่ คือเน้นสั้นๆ อย่านานนะ แล้วอันที่สองก็คืออะไร เราอยากจะจบด้วยการที่ว่าหมารู้สึกสนใจไอ้คนนี้ แบบเล่นๆกันอยู่ อยู่ดีๆก็เดินไปเลย หมาก็แบบ อะไรวะมึงไปไหน กลับมาก่อน พอรอบหน้าเจอกันใหม่ก็จะ อีนี่มาแล้วมาเล่นกันเถอะ แต่ถ้าจบกันที่หมาขู่ใส่แล้วเราจบ section ตรงนั้นเลย มันจะกลายเป็นว่าหมาเกิดการเรียนรู้ว่า อีนี่รอบหน้ามานะกูไม่เอาแล้ว ไม่ชอบเลย รอบที่แล้วนี่กูขู่มันไป กูจำได้ คำถามนี้เคลียร์หรือเปล่า

ออม: เคลียร์ค่ะ อันนี้เคลียร์ค่ะ

แน็ต: อย่าลืมนะ ต้องใช้เวลานานมากๆ และระยะห่าง นานหน่อยๆนะ โอเค คำถามที่สอง ว่ามาเลย

ออม: คือเขาหนีออกจากบ้านค่ะ เขาเป็นหมาที่หนีออกจากบ้านได้ ต่อให้ประตูปิดอยู่ ปิดรั้วหมดทุกอย่างก็หนีออกจากบ้านได้ค่ะ แล้วคือถ้าสมมุติว่าเขาออกไป คือเราไม่สามารถที่จะควบคุมเขาได้ เรียกไม่หัน ถ้ายิ่งเรียก มีโชค เขาจะวิ่งหนี เห็นหน้าปุ๊ปวิ่งหนี หนีตลอด วิธีการตามกลับบ้านของออมได้คือออมต้องต้อนให้เขาจนมุมค่ะ แล้วค่อยไปตรงน้ำที่เขาไม่กล้ากระโดดลงไป ก็คือไปลากคอเขาจากตรงนั้นมาได้ อย่างเวลาสมมุติว่า ถ้าเขาหนีออกจากบ้านไป ออมก็จะตี ตีแบบหนักๆ แต่ว่าเขาก็ยังทำอีก เหมือนเขารู้ว่าออมไม่ชอบให้เขาหนีออกจากบ้าน เขารู้ว่าเขาทำผิด เห็นหน้าหนี แต่ว่าก็อยากทำ

แน็ต: ก็อยากทำ โอเครู้เรื่อง เอาง่ายๆก่อนเลย มีพาหมาไปเดินเล่นบ้างไหม

ออม: ถ้าข้างนอก ออมอยู่ในหมู่บ้าน ออมเลยไม่อยากพาเขาออกไป เพราะว่าออมกลัวว่า คือเห็นหน้ามันเขาก็กลัวแล้ว เอาจริงๆเห็นหน้ามันทุกคนคือกลัวแล้วไม่กล้าเข้าใกล้

แน็ต: แล้วเรากลัวอะไร

ออม: เรากลัวว่าเราเอาเขาไม่อยู่ เพราะว่าแรงเขาเยอะ แล้วเขามีตัวผู้กับตัวเมียถ้าไปต้องไปคู่กัน แล้วถ้าจูงตัวเมีย ตัวเมียตั้งท่า คือตัวเมียเป็นตัวเริ่มเลยว่า จะเปิดก่อน ถ้าตัวเมียตั้งท่าจะเอาปุ๊ป-

แน็ต: ตัวผู้แม่งใส่ทันที

ออม: ทันทีเลย อย่างนี้ค่ะ

แน็ต: โอเค ไอ้เรื่องตัวเมียกับตัวผู้มันมีวิธีฝึกนะ ถ้าสมมุติเราจะเอาตัวเมียออกไปแล้วเอาตัวผู้ทิ้งไว้ที่บ้าน คุณต้องหาของอะไรมาให้เขาบางอย่างแล้วเพื่อเป็นการติดสินบนหมา ให้รู้ว่าการที่ฉันไม่ได้ออกไปข้างนอก แต่อยู่ในนี้ฉันก็ยังได้อย่างอื่นนะ คือส่วนใหญ่เราก็จะใช้วิธีอะไรหาของเล่นหรือหาของกินมาให้เขา แบบกระดูกโครงไก่ หรือว่า กระดูกต้มซุปหมู ที่ยังไม่ได้ต้มยังไม่ได้ผ่านการทำอาหารนะ คือสดๆอย่างนั้น เอามาให้เขากินเพื่อให้เขารู้ว่า ฉันไม่ได้ไปตรงโน้นแต่กูยังมีกระดูกนะ ในทางกลับกัน เอาตัวผู้ออกไปตัวเมียโวยวาย พอเราใส่สายจูงตัวผู้เราก็เอาของกินให้ตัวเมีย ตัวเมียก็กิน เราก็เดินออกไปเลย แรกๆมันจะยังมีโวยวาย มันจะแบบ เกิดอะไรขึ้น ทำไมทิ้งฉันไว้ โวยวาย ช่างแม่งมันอย่าไปสนใจมัน ไม่ต้องมองหน้า ไม่ต้องเรียก ไม่ต้องอะไรเลย เหมือนเพิกเฉยกับพฤติกรรมนี้ไปเลย

ออม: ให้เขารู้ว่า เขาทำแบบนี้ไม่สามารถทำอะไรเราได้ เราก็ยังจะไปอยู่

แน็ต: ใช่ การที่แกโวยวาย แกจะไม่ได้อะไรจากฉันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะสายตาหรือการเรียกร้อง หรืออะไร แกจะไม่ได้อะไรจากฉันเลย หมามันจะทำถึงณ.ถึงจุดหนึ่งเดี๋ยวมันเบื่อเอง เชื่อแน็ตเถอะ โอเคมันอาจจะต้องมีความอดทนนิดหนึ่ง หมาอาจจะโวยวายนานหน่อยแต่ต่อไป ระยะเวลาเขาจะน้อยลงๆ เพราะอะไร เพราะเขาก็มีอย่างอื่นให้เขาไปสนใจนี่ เขามีของกินให้เขาสนใจนี่ เขามีของเล่นให้เขาสนใจนี่ ไม่ใช่ว่าเราออกไปแล้วเราไม่มีอะไรให้มันเลย ทีนี้เรื่องที่สองคือ การพาออกไปเดินข้างนอก คือการที่หมาวิ่งหนีออกไปข้างนอกแล้วไม่กลับมานี่ เพราะอะไร เพราะมันอยากออกไปข้างนอก การที่เขา– มันเป็นหมามันไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้แค่ในบ้าน เขาต้องออกไปใช้ชีวิตข้างนอกด้วย แล้วมันเหมือนยิ่งเราห้ามหมาไม่ให้ออกไปหมายิ่งอยากออก ถ้าการที่เขาออกไปแล้ว แล้วจะไปตีเขานี่มันไม่ได้ผลอะไรแล้ว ถ้าจะตีถ้าจะหยุดต้องหยุดก่อนที่แม่งจะก้าวขาออกไปข้างนอก ต้องหยุดณ. moment ที่เขาตัดสินใจว่า กูจะไปแล้วนะ พอตรงนั้นแหละเราค่อยหยุดมัน เราก็ทำเสียงเลยแบบ มึงไปไหน มึงกลับเข้าบ้านเลย ถ้าจะหยุดหยุดตรงนั้น อย่าไปหยุดตอนออกไปแล้ว วิ่งไปแล้ว ไม่ต้องไปตีมัน มันไปแล้ว แล้วทำไมเรียกแล้วเขาไม่กลับมา ก็ข้างนอกมันน่าสนุกกว่านี่หว่า อยู่บ้านไม่เห็นมีอะไรเลย แล้วอยู่ไปทำไม เหมือนถ้าเกิดแน็ตจับคุณ เดี๋ยวนะ ตัวเองชื่ออะไรนะ

ออม: ออมค่ะ

แน็ต: คุณออม ขออภัยลืมชื่อ ถ้าสมมุติแน็ตจับคุณออมให้อยู่แต่ในห้อง โดยที่ไม่มีโทรศัพท์ไม่มีอะไรให้เลย ถามว่าเบื่อหรือเปล่า แล้วมันมีประตูหนึ่งบาน โดยที่คุณออมไม่รู้หรอกข้างนอกแม่งมีอะไร ข้างนอกแม่งอาจจะเป็นอีกห้องหนึ่งก็ได้ ข้างนอกมันอาจจะเป็นทุ่งหญ้าซาวันน่า คุณออมอยากออกไปหรือเปล่า

ออม: ก็ต้องออกไปดูก่อน

แน็ต: ใช่หรือเปล่า ก็ต้องอยากรู้ว่าข้างนอกมันคืออะไรวะ แล้วออกไปแล้วกูโดนตีด้วย แต่กูไม่รู้ รอบหน้ากูก็อยากออกไปอีกเพราะกูไม่รู้ว่าข้างนอกมันคืออะไร เพราะในบ้านแม่งน่าเบื่อมากเลย เราต้องเข้าใจอารมณ์หมาตรงนี้นิดหนึ่ง เพราะฉะนั้นการพาหมาออกไปเดินข้างนอกให้เขาได้ดมกลิ่น ให้เขาได้อึ ได้ฉี่ ได้ทำในสิ่งที่หมามันควรจะทำข้างนอก มันก็จะช่วยลดปัญหาหมาหนีออกจากบ้าน เพราะมันคืออะไร กูไม่ต้องหนีออกจากบ้านก็ได้นี่หว่า เดี๋ยวอีเจ๊นี่ก็พากูออกไป แต่ทีนี้เดี๋ยวจะมีปัญหาแล้วว่า เดินตามสายจูงอย่างไร เพราะเดี๋ยวจะเอาแรงหมาไม่อยู่ ก็ไม่เป็นไร ลองเช็คในเพจแน็ตดูมันมีวิธีแน็ตมีเขียนอยู่ว่า ใช้อุปกรณ์อย่างไรในการเดินกับหมา การเดินออกหมาเดินอย่างไรให้หมาสงบ เพราะถ้าเราคุมหมาเราอยู่ มันไม่มีปัญหาเลย ต่อให้คนภายนอกเขาจะมองหมาเราว่า แม่งบางแก้ว แม่งน่ากลัว ช่างแม่งมัน อย่าไปสนใจมันคุณ มันหมาคุณมันชีวิตคุณ ไม่ต้องไปยุ่งอะไรกับพวกแม่งมัน แล้วการที่หมาเราวิ่งแล้วหลุดออกไปแล้วไปกัดหมาตัวอื่น เพราะหนึ่งคือมันเครียด เขาไม่ได้ออกจากบ้านด้วยความสงบ เขาออกจากบ้านด้วยความเครียด แบบกูต้องออกแล้วกูต้องวิ่งหนี ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวอีเจ๊นี่จะต้องมาตามจับกูแน่นอน เพราะฉะนั้นถ้าอยากจะแก้วิธีหมาหนีออกจากบ้านคืออะไร เราต้องเป็นคนเอาหมาออกจากบ้าน ใส่สายจูงแบบนี้ไปเลยหรือว่าจะใส่เป็นฮอลท์ตี้ที่ว่าเป็นสายรัดปากเหมือนที่ในวีดีโอแน็ตมีอยู่ ใส่อย่างนั้นก็ได้ เพื่ออะไร เพื่อที่เราจะได้คุมการเดินของเขาให้ว่า ถ้ามึงเดินกับกูนะมึงอย่าลากกูนะ เดินคือเดินข้างๆเดินไปด้วยกัน ฉันให้แกอึ แกฉี่ เมื่อไหร่เดี๋ยวฉันบอกแกเอง ณ.ตอนนี้เราเดินกันไปด้วยกัน อย่างน้อยให้ได้วันหนึ่งสักชั่วโมงหนึ่งก็ยังดีนะคะ ให้เขาได้ขับถ่ายข้างนอก ให้เขาได้ดมกลิ่นข้างนอก หมาจะลดความเครียดน้อยลง แล้วพอเขาเข้ามาในบ้าน เขาก็จะผ่อนคลายมากขึ้น แต่พอถึงตรงนี้เราจะมาฝึกเอาคุณพ่อเข้ามา หรือเอาคนแปลกหน้าเข้ามาใกล้ๆหมา มันก็จะง่ายขึ้น เพราะหนึ่งแล้วความเครียดเขาหายไป สองเขาเริ่มเหนื่อย พอเหนื่อยหมาจะสู้น้อยลง

ออม: พอเหนื่อยกลับมาที่เดิม

แน็ต: เขาก็จะยอมง่ายขึ้น เพราะฉะนั้นของพวกนี้มันช่วยกันและกันนะคะ ชัดหรือเปล่า

ออม: ได้ค่ะ ก็คงต้องลองปรับกันดูค่ะ

แน็ต: ใช่ ลองดู ลองพาเขาไปข้างนอก

ออม: พาออกไปเดิน ค่ะ โอเค ก็คงต้อง-

แน็ต: แต่การเดินก็ไปศึกษาวิธีเดินให้ถูกต้องนะคุณ ไม่อย่างนั้นถ้าหมาลากนะ มันจะไม่สนุกเลยการเดินครั้งนั้น

ออม: คือ เขาไม่ลากออม แต่ถ้าสมมุติว่าเขาเจอสิ่งเร้าข้างนอก เช่น หมา เขาอยากจะเข้าไปหาหมาที่ตัวเมียเริ่มอะไรอย่างนี้ แต่คือการให้แยกเดินดีกว่า ใช่ไหมคะ

แน็ต: ช่วงแรกๆนี่ให้แยกเดินก่อนก็ดีค่ะ ถ้าเราเริ่มรู้สึกมั่นใจในการเดินกับหมา ว่าแบบถ้ามันเกิดอะไรขึ้นมานะฉันคุมสถานการณ์นี้อยู่ นั่นคืออะไร ถ้ามันมีสิ่งเร้าเข้ามาหมาตั้งท่าจะกระโจน เราหยุดมันได้ แล้วเราค่อยพาสองตัวออกไปพร้อมกัน แต่การที่เราจะคุมหมาได้คืออะไร เราต้องคุมเขาให้ได้ตั้งแต่อยู่ในบ้าน ตั้งแต่ก่อนใส่สายจูง ถ้าเราให้เขานิ่ง มึงต้องนั่ง ต้องนิ่งนะ แล้วถึงใส่สายจูง แล้วเราก็เดินออกจากประตูบ้าน คืออะไร เราเดินออกนอกบ้านก่อนแล้วเขารอ ถ้าเราไม่เรียกออกมาห้ามออกมา ถ้าเราคุมได้ตั้งแต่ตรงนี้ พอถึงการที่สิ่งเร้าเข้ามาแล้วเราห้ามเขาได้ตั้งแต่ก่อนที่มันจะพุ่งไปนะ ทุกอย่างมันง่ายมากเลย กระตุกสายจูงทีเดียวจบ โอเค ไปลองดูนะคะ ถ้าเกิดได้ไม่ได้อย่างไรก็ message มาบอกได้อีกทีหนึ่ง

ออม: ขอบคุณมากค่ะ คุณแน็ต

แน็ต: จ้ะ ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะ