แน็ต : สวัสดีค่ะ แน็ตจากเพจคนใจหมา วันนี้อยู่ช่วงคุยกับคนใจหมา เรามากับปัญหาน้องหมาขี้กลัว กลัวแบบว่าไม่กล้าออกจากบ้านตัวเองเลยทีเดียว ใช่ไหมคุณดาว
ดาว : ใช่ค่ะ
แน็ต : คือก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนเลยว่า คุณดาวเป็นเจ้าของที่เคยพาหมามาฝึกกับแน็ตเนาะ เราเจอกันเมื่อไรนะ ประมาณปีที่แล้วไหม
ดาว : ใช่ค่ะ ประมาณปีหนึ่งได้ค่ะ
แน็ต : ประมาณปีหนึ่ง คือตอนนั้นเนี่ย เราเจอมิโซะซึ่งเป็นหมาที่เป็นตัวปัญหาที่เดี๋ยววันนี้จะคุยกัน เรามีความรู้สึกว่ามิโซะเป็นหมาที่ขี้กลัวแต่เขาก็ไม่ได้ดูที่กลัวขนาดเหมือนที่เป็น ณ ตอนนี้ เพราะฉะนั้นพอฟังที่คุณดาวเล่าว่ามีคนงานมาทำงานที่บ้านใช่ป่ะ แล้วมันเสียงดังแล้วกลายเป็นมิโซะไม่กล้าออกจากบ้านตัวเองใช่ไหม แล้วมันก็เริ่มเอาความกลัวตรงนั้นไปออกแนวก้าวร้าวกับหมาตัวอื่นในบ้านหรอ
ดาว : ใช่ แล้วก็คนด้วย
แน็ต : คนด้วย
ดาว : ใช่ค่ะ
แน็ต : เรื่องทั้งหมดนี่มันเกิดมาประมาณกี่เดือนแล้วเนี่ย
ดาว : ประมาณ 6 เดือนได้ค่ะ คือตั้งแต่พอดาวฝึกกับคุณแน็ตเสร็จใช่ไหมคะ ก็เหมือนมีช่างเริ่มมาทำต่อเติมบ้าน คือทุกทีมันจะนอนอยู่นอกบ้านใช่ไหมคะ แต่คราวนี้พอช่างเริ่มมา เสียงมันก็เริ่มดัง มันก็เริ่มเหมือนแสดงความกลัวแบบว่าหลบอยู่ใต้อะไรที่เป็นซอกมุมอย่างนี้ จนคราวนี้ก็มีเริ่มทุบ พอทุบเสียงดังมากๆจนมันไม่ไหว เหมือนชีวิตจะตาย แบบว่าไปหน้าประตูแล้วก็ขูดจนประตูเป็นรอย คือแบบจะเข้าบ้านให้ได้ จนเรารู้สึกว่าเราสงสาร จนช่วงที่แบบช่างก่อสร้างมาเราก้ให้มันอยู่ในบ้าน ก็เลยมีคอกอะไรให้อยู่ในบ้านเลย คราวนี้ก็เลยให้อยู่กันทุกตัวเลยนะคะ 3 ตัวที่เลี้ยงมา แต่ตัวใหญ่อยู่ในบ้านอยู่แล้ว พอคราวนี้ช่างก็ทำไป แต่ก็คือถึงอยู่ในบ้านเสียงก็ดังอยู่ดี มันก็จะคอยหวาดระแวง หันมองใคร แค่เงามันก็เห่า คือแบบดูกลัวมาก ก็เป็นแบบนี้มาตลอด จนช่างไปแล้ว ไม่มีการก่อสร้างอะไรแล้ว คราวนี้มันก็ไม่กล้าออกแล้ว เหมือนกลัวการออกนอกบ้าน คือในบริเวณบ้านมันเป็นสิ่งที่น่ากลัว คือถ้ามันจะออกได้คือต้องมีคน ไม่ดาวหรือแม่ก็ต้องเดินไปอยู่ด้วย แต่พอดาวแว้บเผลอเข้าบ้าน เขาก็จะดูแบบกระวนกระวาย ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ ฉันจะตาย อะไรอย่างนี้
แน็ต : นี่คือไม่มีก่อสร้างแล้วใช่ไหม
ดาว : ไม่มีแล้ว คือจบแล้ว ไม่มีเลย ทุกวันนี้คือเป็นอย่างนี้ตลอด จะต้องเข้าบ้านให้ได้ แล้วพอคราวนี้เริ่มเข้าบ้าน มันก็เริ่มคิดว่าตัวเองเป็นใหญ่แล้ว คือเหมือนกับว่าตอนนี้หมาทุกตัวอยู่ในบ้านหมดแล้ว แค่แบบว่าตัวใหญ่อ่ะค่ะ ลาบราดอร์อ่ะค่ะ แค่มาดมของอย่างนี้ อยู่ดีๆมันก็กระโจนใส่เลยค่ะ แค่มาดมของๆมันปกติ กลายเป็นก้าวร้าวแบบ นี่ของๆฉัน แต่บางทีบทจะดีก็รักกันมากเลยนะ มันเหมือนอารมณ์แปรปรวนมากเลยค่ะ เพราะว่าตอนเด็กๆน่ะ มันจะชอบเลียหูให้กัน ชอบมุ้งมิ้ง แทะ เลียหู แล้วบทอยู่ดีๆก็แบบหน้าตึง แล้วก็กัดเขาอะไรอย่างนี้ คือเดาใจไม่ถูก ขนาดเรายังเดาใจไม่ถูก แล้วพอหลังจากนั้นมันไม่ให้ดาวอุ้มอะไรเลยนะ คือแค่เหมือนเราจะอุ้มมันคิดว่าเราจะพามันไปข้างนอก ตอนนี้มันกลัวคำว่า ไป แล้วก็กลัวแบบอุ้ม จับ แล้วก็ปลอกคอ สายจูง คือกลัวทุกอย่าง เพราะว่ามันคิดว่ามันต้องออกไปข้างนอก คือมันน่ะต้องอยู่ในบ้านตลอดเวลา นั่นแหละค่ะ
แน็ต : เพราะงั้นแตะไม่ได้
ดาว : แตะไม่ได้ สายจูงใส่ไม่ได้เลย
แน็ต : ถ้าอยู่ในบ้าน กินข้าวในบ้านใช่ไหม
ดาว : ใช่ คุณแน็ต แต่จะมีคนเดียวที่ทำได้คือพี่ตั้มนะ มันจะกลัวพี่ตั้มคนเดียว แฟนดาว แบบคนนี้ยอมแล้ว บางทีทะเลาะกันหนักมาก พี่ตั้มก็ไม่อยู่ไปทำงานอย่างนี้ ดาวก็ต้องแบบว่าตะโกนลั่นบ้านว่า พี่ตั้มมา! อะไรอย่างนี้มันถึงจะหยุด
แน็ต : ต้องไปตัดหน้ากากคุณตั้มมานะ แล้วก็ใส่เอาไว้ เอามาหลอกหมาที่บ้าน คือจากที่แน็ตรู้จักคุณดาวกับคุณตั้มมานะ แน็ตรู้สึกว่าเขานิ่ง เขาดูมีภาวะการเป็นผู้นำในการจัดการปัญหา เขาดูเป็นคนเงียบๆนะแต่เขาค่อนข้างที่จะเด็ดขาด มันเป็นนิสัยของคนทำงานสายด้านเชฟ คือมันต้องเด็ดขาด ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของวินาทีที่เขาต้องจัดการมัน เพราะฉะนั้นคุณดาวอาจจะต้องพยายามที่จะเลียนแบบความเด็ดขาดตรงนี้จากพี่ตั้ม แต่คือตอนนี้เนี่ยถ้าใส่สายจูงไม่ได้ แน็ตแนะนำว่าให้ใช้อาหารเข้ามาช่วย ณ ตอนนี้นะ ถ้าเป็นสายจูงแบบ slipl leash อย่างนี้ หรือว่าเป็นสายจูงแบบที่เป็นตะขอกับปลอกคอน่ะ คือต้องช้า ช้ามาก อย่าเพิ่งเวลาเราหยิบสายจูงมาใช่ไหม เราวางสายจูงไว้ที่พื้นโดยที่ไม่ต้องแตะสายจูงเลยนะ แค่ให้หมาเห็นว่ามีสายจูงอยู่ในพื้นที่ๆเขาอยู่อ่ะ แล้วเราก็ให้อาหารกับเขาทางนั้น เอาอาหารวางไว้ใกล้สายจูงหรืออาหารวางไว้ข้างหน้าสายจูง ไว้ข้างหลังสายจูง โดยที่สายจูงไม่ขยับเลยนะเป็นแค่เชือกเส้นหนึ่งวางไว้แค่นั้นเอง ให้เขาเริ่มมีความคุ้นชินว่า พอมีสายจูงมามันไม่ได้จะมาทำอะไรแกนะเว้ย อันนี้จะเป็นวิธีแก้เดียวกันกับหมาที่เห็นสายจูงแล้วตื่นเต้น ของอันนี้มิโซะจะเป็นเห็นสายจูงแล้วคือจะกลัวไปเลย คือติดลบไปเลย เราก็ต้องเอาติดลบเนี่ยตีกลับเข้ามาให้เป็นศูนย์ใหม่เหมือนเดิม คืออะไร สายจูงไม่มีอะไรเลยนะ พยายามเล่นกับมิโซะ แต่ก็เข้าใจว่ามันแตะไม่ได้แต่แรก พอแตะไม่ได้ปุ๊บ มันก็จะเล่นยากละ นั่นแหละ ลองใช้อาหารเป็นตัวล่อ เพราะว่าการที่เราใส่สายจูงแล้วลากเขาออกไปหน้าบ้านเลยอ่ะมันเป็นการบีบบังคับหมา คือตอนนี้เขามองว่าประตูพอเปิดปุ๊บข้างหน้านี่มันคือสงครามโลกครั้งที่ 3 อยู่ข้างหน้า หมา แน็ตเดาเอานะ แน็ตว่านะ คือเขาอยู่ข้างนอกช่วงแรกๆอาจจะมีคนทำของตกหรือทำอะไรที่แบบว่าตกลงพื้นเสียงดังๆน่ะ แล้วมันตกใจ แล้วก็คือกลายเป็นแบบว่าติดลบไปเลย
ดาว : เพราะมันเป็นแบบขี้กลัวมาก อะไรแบบปุ้งปั้งแบบนี้ มันจะกระตุกแบบตกกะใจ คือจริงๆหมา 3 ตัวที่บ้าน มันจะเหมือนเป็นโรคกลัวเสียงดัง แต่ไม่เท่ามิโซะ อย่างโชยุมันก็จะแค่ตกใจ แค่หลบไปนิดนึงแล้วก็มอง สักพักมันก็จะปกติ แต่มิโซะนี่คือหนักเลยค่ะ
แน็ต : ดีดดิ้นเลย นั่นแหละลองแบบนั้นก่อน เวลาจะแตะตัวหมา จะใส่สายจูงหมา จะอะไรก็ตาม อย่าเพิ่งเอาออกไปข้างนอกเนาะ ให้ทำโดยที่มีอาหารเป็นตัวล่อ คือถ้าเขาเลือกที่จะเดินเข้ามาใกล้สายจูง เราก็ให้อาหารเขา แต่แน็ตมองว่ามันยังไม่น่าเข้ามาใกล้หรอก ถ้าสมมติเห็นมิโซะมาละ ซึ่งเก็บหมาตัวอื่นก่อนนะ เพราะเราต้องให้มิโซะสนใจกับเราเต็มที่ เราเอาอาหารออกมา พอมิโซะเห็นสายจูง สิ่งที่มิโซะทำคือจะไม่เดินเข้ามา ทีนี้เนี่ย แค่มิโซะมองสายจูง คุณดาวก็โยนอาหารไปให้เขาได้เลย แค่มอง ไม่ต้องเดินเข้ามาก็ได้ เอาแค่มอง มองปุ๊บ โยนอาหาร มองปุ๊บ โยนอาหาร หมาจะเกิดการเรียนรู้ว่า เฮ้ย มองไอ้เส้นนี้แล้วอาหารมาวะ ทำอย่างนี้ซ้ำๆ เดี๋ยวต่อไปแค่มองเขาก็จะเริ่มเดินเข้ามาใกล้ขึ้น เพราะเขารู้ว่าวัตถุชิ้นนี้เนี่ย มันเป็นวัตถุที่จะทำให้เขาได้อาหาร ให้มันเคยชินกับสายจูง ส่วนเรื่องแตะก็เหมือนกัน อาจจะแค่แบบว่าแตะข้างๆ เก่งมาก แล้วให้อาหารหรือแบบว่าให้เขามากินกับมือ พอเขามากินกับมือเราก็สัมผัสใต้คาง แต่ไม่ต้องแบบไปขยำขยี้อะไร ห้ามเลยนะ แค่แตะเฉยๆ ให้เขารู้ว่าการที่กายสัมผัสมันไม่ได้มีอันตราย แน็ตมองว่าเขาไม่กล้าให้คุณดาวแตะเพราะเขารู้ว่าพอแตะปุ๊บ สิ่งที่ตามมาคืออุ้ม พออุ้มปุ๊บ สิ่งที่ตามมาคือไปข้างนอก เพราะฉะนั้นจงอย่าแตะฉันเลย ตัดวงจรนี้ออกไป ทีนี้เราก็ทำเหมือนสายจูงแล้ว เห็นสายจูงมาไม่ได้แปลว่าจะออกไปข้างนอก การที่ฉันแตะคุณไม่ได้แปลว่าฉันจะอุ้มคุณ คือเราไม่สนับสนุนให้เจ้าของอุ้มหมา ไม่เคยเลย ไม่ว่าจะหมาเล็กขนาดไหนก็ตามเราจะไม่แนะนำให้อุ้มหมาเลย หมามัน 4 ขาเว้ย ให้หมามันเดินไปเองนะ ไม่ต้องอุ้มมัน ทีนี้เนี่ย ทำไปซ้ำๆ ถ้ามิโซะเลือกที่จะไม่ทำคือเห็นสายจูงไม่เอาเลย ไม่มอง คือนั่งแบบไม่ ไม่สนใจ ทำอะไร ขยับสายจูงก็แล้ว ล่ออะไรก็แล้ว อาหารมาก็แล้ว มิโซะไม่สนใจเลยนะ ก็จบ จบการฝึกวันนั้น เก็บสายจูง เก็บอาหาร มิโซะไม่ได้อาหาร มื้อเย็นไม่ต้องให้ มื้อเช้าลองใหม่ เพราะทั้งหมดทั้งปวงคือเราขอแค่ให้มันมองสายจูงแค่นั้นเอง
ดาว : ค่ะ
แน็ต : ทีนี้เนี่ย พอทำซ้ำๆจนมาถึงจุดที่ว่า เราสามารถใส่สายจูงให้เขาได้แล้ว พอทำเป็นห่วง เป็น slip leash แบบนี้ เราเอาอาหารล่ออีกฝั่งหนึ่งน่ะ ให้เขาเลือกที่จะเอาหัวเข้ามา พอใส่ได้แล้วอย่าเพิ่งลากมัน ให้มันลากสายจูงไปมานั่นแหละ ให้มีสายจูงอยู่ในคอมันก็พอ จะเอามันออกไปหน้าบ้าน คือข้างนอกบ้านน่ะ ก็แค่เปิดประตูแค่นั้นเอง แล้วเราก็รออยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งโดยมีอาหารอยู่ ถ้าคุณอยากกินคุณต้องออกมา คือมันจะเป็นวิธีเดียวกับที่ใช้กับหมาที่กลัวพื้นกระเบื้อง ไม่กล้าเดินพื้นกระเบื้อง ไม่กล้าเดินพื้นที่มีเสียงดัง ไม่กล้าอะไรพวกนี้ เราเข้าใจว่าคุณมีความกลัว แต่หมาส่วนใหญ่เขาต้องการแรงผลักดันเล็กๆเพื่อให้ข้ามผ่านความกลัวตรงนั้นไป โดยที่เราใช้อาหาร แต่ทีนี้หมาต้องมีความไว้ใจเจ้าของด้วยนะ คือตอนนี้แน็ตมองว่ามิโซะไม่ไว้ใจคุณดาว เพราะพอคุณดาวเข้าใกล้ปุ๊บคุณดาวจะอุ้มเขาใช่ไหม เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ไม่มีการอุ้มหมา ไม่มีการบังคับหมา
ดาว : แต่ว่าอย่างมิโซะเนี่ย ถ้าเหมือนบางทีดาวนั่ง เขาก็จะเดินมานั่งตัก คือมันก็สองอารมณ์มั้งคุณแน็ต บางทีมันก็ดีเล่นกับดาว แต่อย่างบางทีที่ต้องพาไปหาหมอเงี้ย หูย จะตายเอา
แน็ต : คือขึ้นมานั่งตักเราเลยอ่ะนะ
ดาว : ใช่ คือ บทจะดีก็ดีเลยคุณแน็ต แค่ดาวมานั่ง มิโซะก็จะเดินมาให้มาเกา ก็ดี๊ดี แต่อยู่ดีๆอีกสักพักหนึ่งก็จะแบบ อารมณ์ฉันไม่เล่นกับใคร อย่ามายุ่งกับฉัน อะไรอย่างนี้ มันเหมือนเป็นเมนส์น่ะ
แน็ต : จำได้ไหมที่เราเคยสอนไปเมื่อปีที่แล้วว่าอย่าให้หมามาเคลมเรา คืออย่าให้หมามานั่งตักเรา หมาเคลมคืออะไร อยู่ดีๆขึ้นมานั่งบนตัก อยู่ดีๆเอาตัวมาพิงมาอิง เอาเท้ามาวางบนตัวเรา นี่คือการที่หมาเคลมเรา เขากำลังบอกแล้วว่าเขามีอำนาจเหนือคุณ ทั้งๆที่มันเป็นหมาขี้กลัว อย่าให้มันมามีอำนาจเหนือเรา เราต้องมีอำนาจเหนือเขา ทีนี้เนี่ย หน้าที่ของเราคือเราแค่ต้องไกด์ให้เขาให้รู้ว่าอะไรโอเคอะไรไม่โอเค เพราะฉะนั้นเนี่ย ถ้ามิโซะอยู่ดีๆมานั่งที่ตัก เป็นแน็ต แน็ตลุกเลยนะ ให้เขารู้ว่า เฮ้ย มันไม่ใช่ว่าคุณอยากจะมาเล่นกับเราเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะสิ่งที่มิโซะทำตอนนี้คืออะไร แกมานี่ซิ มาเล่น แล้วเล่นสักพัก ไปได้แล้ว ไม่เล่นแล้ว แล้วใิโซะก็ไป หมาเป็นคนคุมสถานการณ์ละ ซึ่งความเป็นจริงคืออะไร เราต้องเป็นคนคุมสถานการณ์เพราะเราตัดสินใจได้ดีกว่าหมา ถ้ามิโซะอยู่ดีๆเดินมาหา ไม่ต้องไปสนใจมัน เดินไปเลย ไม่ต้องไปยุ่งไม่ต้องอะไรเลย ให้เขาเรียนรู้ว่าการที่คุณมาหาเราอ่ะ ฉันไม่ใช่แม่น้อยแกนะ ที่จะมาหาฉันแล้วฉันต้องปรนเปรอแกตลอดเวลา ทำอย่างนี้สักอาทิตย์นึงแล้วจะเห็นมิโซะเริ่มเกิดการงงๆ ว่ายังไงวะ พอเดินไปหาอีนี่ อีนี่ก็เดินหนี อีนี่ก็ไม่ได้มาหาฉันเลย แล้วตกลงยังไงเนี่ย แล้วพอสักอาทิตย์นึงเนี่ย เราค่อยเริ่มเรียกเขามาหา ให้เขารู้ว่าเราเป็นคนคุมเกม เราเป็นคนคุมสถานการณ์ ถ้าเราอยากที่จะเล่นกับคุณ เราจะเรียกคุณมา ถ้าเราไม่อยากเล่นกับคุณ คุณก็ไม่เล่นกับเรา เราก็ไม่เล่นกับคุณ ก็แค่นั้นเอง งงไหม
ดาว : ไม่งงค่ะ
แน็ต : มันเหมือนมันต้องแก้อะไรหลายๆอย่างในคราวเดียวกัน เพราะแน็ตมองว่าถ้ามิโซะข้ามผ่านความกลัวเขาได้ เขาออกไปข้างนอกได้ ปัญหากัดกับหมาตัวอื่นจะหายไปเหมือนกัน เพราะแน็ตมองว่าเขาเหมือนหมาแบบมีพลังเยอะที่ต้องเก็บอยู่ข้างในอย่างนี้ แล้วไม่มีการออกกำลังกาย ไม่สามารถที่จะปลดปล่อยพลังงานของเขาได้ บวกกับว่าเขาก็กลัว ความกลัวมันก็ยิ่งสะสมเป็นระเบิดอยู่ข้างในนั้น ค่อยๆอัดเข้ามา จนมีอะไรมาสะกิดติ่งนิดนึงมันก็ระเบิดตู้มทีนึง มีใครมาสะกิดนี้มันก็ระเบิดตู้มอีกทีนึง อะไรอย่างเงี้ย ลองดูแบบนั้นดูก่อน เนาะ อย่างแรกเลยก็คือ อย่างที่ว่าไว้ คือถ้ามันเข้ามาหาเรา เราไม่ต้องยุ่งกับมัน เพิกเฉยไปเลย เราใช้วิธีเรียกเขาให้มา เพื่อให้อาหารกับมือ โดยที่หมาต้องทำอะไรแลกเปลี่ยนกับเราละ คืออะไร คุณต้องดูสายจูงก่อน คุณต้องเดินเข้าหาสายจูงก่อน คุณต้องให้เราแตะตัวคุณก่อน คุณถึงจะได้อาหารมื้อนี้ ถ้าหมาเลือกที่จะไม่ทำอะไรเลย ไม่กินก็ได้ ไม่ทำ ไม่ต้องทำ ไม่ต้องกิน จบ เก็บอาหารขึ้น ห้าม make sure ด้วยนะว่าไม่มีขนมระหว่างวัน ไม่ไปขโมยอาหารโชยุหรือไดกองกิน ตอนเย็นไม่ต้องให้ พรุ่งนี้เช้าเอาใหม่ เพราะคุณดาวอยู่บ้านอยู่แล้วใช่ไหม เราสามารถใช้เวลาทั้งวันตรงนี้ในการจัดการหมาตรงนี้ได้ เอาช่วงเวลาที่คุณดาวมีเวลาเต็มที่ๆจะให้เขาได้ พอหมาเริ่มคุ้นชินที่จะเห็นสายจูงเริ่มไม่เครียด เอาหัวเข้ามาใส่สายจูงได้เอง ยินดีให้เราแตะได้โดยที่เริ่มไม่ขู่ไม่อะไร พอใส่สายจูงได้เสร็จปุ๊บ อย่าเพิ่งลากมัน ให้มันลากสายจูงของมันเอง เราออกไปยืนรอหน้าบ้าน หน้าประตูบ้าน แค่มีอยู่ข้างข้างหลังคานแค่นั้นเอง ถ้ามิโซะอยากกิน มิโซะต้องทำอะไร เดินข้ามประตูออกมา ไม่ต้องออกไปข้างนอก แค่ข้ามประตูออกมา ประตูแค่เนี้ยมันเป็นอะไรที่น่ากลัวสำหรับหมานะ พอข้ามออกมาได้ ชมมันเลย เก่งมากเลย นี่เลยของกิน แค่นั้นเอง ไม่ต้องออกมาปุ๊บแล้วไปวิ่ง ไม่ใช่ แค่คุณกล้าที่จะก้าวมาก้าวเดียวแค่นั้นพอ เราจะเฉลิมฉลองยิ่งกว่าเราถูกรางวัลที่ 1
ดาว : ค่ะ
แน็ต : แล้วหมาก็จะรู้ว่า พอออกมามันไม่มีอะไรนี่หว่า ออกมาแล้วแม่ดีใจมากเลย โอ้โหของกินเยอะแยะเลย รอบหน้ามาเขาก็อยากจะออกมาอีก ลองทำแบบนี้ดู แน็ตว่าน่าจะใช้เวลาสักพักนึงเลยอ่ะ แต่ถ้ามันเป็นพฤติกรรมที่มันเพิ่งเกิดขึ้นมาไม่ถึง 1 ปี แน็ตว่ามันน่าจะแก้ได้อยู่แล้วแหละ อาจจะต้องใช้เวลาและความอดทนนิดนึง ทีนี้เนี่ย
ดาว : ค่ะ
แน็ต : ทีนี้เนี่ย ประเด็นที่สองที่คุณดาวต้องดูคือต้องอย่าลืมดูภาษากายหมาเนาะ ถ้าเราจะแตะตัวเขา ถ้าสมมติแค่เรายื่นมือเข้าไป ถ้ามันขู่ หยุด มือหยุดอยู่กับที่เลย มือจะไม่มีการไปต่อหรือมือจะไม่มีการถอยออกมา มือจะอยู่กับที่ ไม่ต้องสบตาเขา ไม่ต้องอะไรเลย อยู่เฉยๆ เขาขู่ ถ้าเขารู้ว่าเราไม่พยายามที่จะเข้าต่อไปเขาก็ไม่กัด พอมันหยุดปุ๊บ เราค่อยเอามึงออกสำคัญนะว่าพอหมาหยุด เราเอามือออก ไม่ใช่ว่าพหมาหยุดปุ๊บเราเข้าต่อ แรกๆมันจะยังไม่ใช่แบบนั้น แค่ต้องการให้เขาเรียนรู้ว่า เฮ้ย มือมามือไม่ได้มาทำร้าย มือแค่จะมาทำให้คุณผ่อนคลายแค่นั้นเอง และสำคัญที่ว่าเวลาแตะหมาเนี่ย อย่าเอามือแตะที่ข้างหน้า ให้แตะข้างๆ ค่อยๆเข้าไปแค่นี้เอง ไม่ต้องไปเกาไม่ต้องอะไรเลย ถ้าคุณดาวกลัว ยังไม่กล้าที่จะทำ กลัวกัด เอาตะหลิวไม้อ่ะ เวลาเหมือนเขาทำพาสต้าน่ะ ห่อผ้าเช็ดตัว มันจะได้นุ่มๆ มัดเชือกให้เรียบร้อยแล้วใช้อันนั้นแทนมือตัวเองก็ได้ ถ้าเราเห็นว่า โอเค เรายื่นไม้เข้าไปมันขู่ เรานิ่ง ถ้ามันจะกัด มันกัดโดนไม้ ไม่ได้กัดโดนเรา เราก็ค้างเอาไว้มันอยากกัดให้มันกัดไป ไม้ยังอยู่ที่เดิม พอคุณหยุดเมื่อไหร่ไม้นี้ถึงจะออก ถ้าเมื่อเห็นว่าไอ้ไม้เนี่ยมันเริ่มไปถูคอได้แล้ว เริ่มถูตัวได้โดยที่เขาไม่ขู่ เขาผ่อนคลาย คืออะไร หูเขาปกติ หัวเขาปกติ ตาเขาปกติ ปากเขาเปิดหายใจปกติเนี่ย เราค่อยใช้เป็นมือเราก็ได้ เอาที่เจ้าของสบายใจเพราะเราเข้าใจว่าของแบบนี้มันต้องใช้ความกล้าพอสมควร ถ้ายิ่งเคยโดนกัดมาแล้วเนาะ ลองแบบนี้ดูก่อน แล้วก็อาจจะต้อง ถ้าเห็นว่ามีหมาตัวไหนเริ่มเข้าไปใกล้วงโคจรของมิโซะน่ะ คุณดาวอาจจะต้องทำการเข้าไปหยุด หยุดไม่ให้ไดกองเข้ามา ไดกองไปทางโน้น อะไรอย่างนี้ หรือเรียกโชยุมาหาเรา แทนที่จะไปหาไอ้มิโซะ ให้มาหาเราแทน ลดปัญหาการที่มันจะกัดกัน เพราะตอนนี้เรารู้ว่าถ้าเข้าไป ไอ้มิโซะไม่รู้มันจะออกหน้าดีหรือไม่ดี ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่เป็นไรอย่าเสี่ยง เพราะเราไม่ต้องการให้หมากัดกัน ยิ่งหมาเคยมีประวัติกัดกันมาก่อน ยิ่งกัดกันยิ่งแย่ เพราะฉะนั้นจบปัญหาไปเลย ไม่ต้องกัดกัน ถ้าเราเรียกคุณให้มาคุณก็ต้องมา เราจะเป็นแบบเหมือน redirect หมาให้มาหาเราแทน อะไรประมาณนั้น และแก้เป็นปัญหาๆไป พอมันได้เสร็จปุ๊บ เราค่อยเอาทุกอย่างมารวมกัน แล้วก็ใส่สายจูงด้วยกัน พอออกไปเดินข้างนอกเหมือนเดิม
ดาว : ค่ะ
แน็ต : จริงๆบางทีอ่ะ หมาอย่างมิโซะน่ะ ที่แบบว่าอันนี้มันแล้วแต่หมานะ เจ้าของต้องไปดูเองนะ หมาที่เคยมีประสบการณ์ในการเดินข้างนอกมาก่อน ใช้ชีวิตข้างนอกมาก่อนใช่ไหม ตอนนี้กลัวเหมือนเขาใส่แว่นตาดำอยู่อันนึง แบบทุกอย่างดูมืดมากเลย มันดูกลัวมากเลย ทั้งๆที่ก็เคยออกไปข้างนอกอ่ะ แต่อยู่ดีๆวันนึงกลัวมากเลย ทีนี้เราใส่สายจูง ถ้าใส่ได้นะ ใส่สายจูงทุกตัวใส่สายจูง พาไปเดินเลย เดินสักชั่วโมงนึง เดินออกจากบ้าน เดินไปเลย ถ้ามันเริ่มงี่เง่า ไม่เอาไม่เดิน ก็ใช้วิธีแบบนี้เคยสอนมา ถ้าเขาดึงใช่ไหมเราก็หยุดเดิน เลือกเอา จะยอมหายใจไม่ออกหรือคุณจะตามเรามา แต่เนี่ยจะแนะนำว่ามิโซะอยู่ข้างนึง ไดกองกับโชยุอยู่อีกข้างนึง อย่าเพิ่งเอา 3 ตัวอยู่มือเดียวกันนะไม่งั้นเดี๋ยวมันกัดกัน ลองใช้หมาอีกตัวนึงมาช่วยทำให้มิโซะพาตัวเองออกไปข้างนอก
ดาว : พอเอาออกไปข้างนอกมันก็ดีนะคะ แต่เหมือนกับมันต้องข้ามผ่านแค่ออกไปเอง
แน็ต : ประตู ใช่ๆ ทีนี้เนี่ยเราก็ทำซ้ำๆไง ให้เขารู้ว่าเห็นไหมเนี่ย ก็ออกไปแล้วมันก็ไม่มีอะไรนะ นึกออกไหม ออกไปมันก็แค่นั้นเอง จบ ไม่มีปัญหาอะไร ไม่ต้องเครียด พอคุณข้ามตรงนี้ไปได้ สิ่งที่คุณออกไปเจอข้างหน้าคืออะไร เฮ้ย สนาม นี่ไงที่เมื่อก่อนเคยขี้ตรงนี้นี่หว่า ตรงนี้ไงที่เราเราไปวิ่งเล่น อะไรอย่างนี้ มันก็เป็นการดึงความทรงจำหมากลับมา ถ้าเราทำซ้ำๆซ้ำๆ การที่เขาเดินข้ามประตู ข้ามไปข้ามมา เขาก็จะได้รู้ว่า เออ มันก็ไม่มีอะไรนี่นา ไม่ได้ว่าข้ามอยู่ดีๆจะมีไฟช็อตขึ้นมา หรือออกไปข้างนอกจะมีคนทำเสียงดังมา อะไรพวกเนี้ย ทีนี้เนี่ยสำคัญคือตอนเข้าบ้าน เพราะส่วนใหญ่ถ้าเข้าใจไม่ผิดเวลาจะเข้าบ้านมันน่าจะลากตัวมันเข้าบ้าน คือแบบอยากเข้าบ้านแล้ว อยากเข้าบ้านแล้ว เป็นไหม หลังจากไปเดินมา
ดาว : ถ้าใส่สายจูงน่ะจะไม่ เพราะว่าเวลาใส่สายจูงทุกครั้งจะสอนให้มันหมอบทุกครั้ง แล้วก็พอจะปล่อยก็จะให้คำสั่ง free! อะไรอย่างนี้ แต่ว่าถ้าสมมติแบบไปฉี่ปกติอย่างนี้ เข้าบ้านนี่คือจะวิ่งมาแทรกคนอื่น ต้องเข้าบ้านคนที่หนึ่ง
แน็ต : ใช่ ต่อไปนี้คือห้าม ใส่สายจูง สั่งให้นั่ง หน้าประตูในจุดที่เขาต้องข้ามเข้ามา นั่ง ทุกตัวนั่งหมดเพราะเราต้องปฏิบัติกับหมาทุกตัวเท่าเทียมกัน ถ้ามิโซะจะดันตัวเข้ามา ไม่ ฉันสั่งให้คุณนั่ง คุณต้องนั่ง ไปเรียกองค์คุณตั้มมาลงให้เต็มที่ ให้มีความเฉียบขาด ให้หมารู้ว่า อ๋อ โอเค ถ้านั่งต้องนั่ง ทีนี้ต้องอย่าลืมนะว่าพอเราบอกให้นั่ง มันนั่งแล้วมันยกตูดปุ๊บ เราห้ามปล่อยนะ คือไม่ นั่งก็คือนั่ง ถ้าเราสั่งให้คุณนั่งคุณต้องนั่ง เสร็จแล้วค่อยให้หมา ให้ไดกองเข้าบ้านก่อน โดยที่มิโซะยังนั่งอยู่ เสร็จแล้วก็โชยุเข้าบ้านก่อน โดยที่มิโซะยังนั่งอยู่ ทั้งหมดทั้งปวงคือมันต้องห้ามขยับตัวไปไหนเลย ถ้าเขานั่งเราให้อาหารได้ เอาเวลานี้มาให้อาหารเขาได้เหมือนกัน เป็นรางวัลให้เขาเรียนรู้ว่า อ๋อ คุณก็แค่ต้องการให้เรานั่งแค่นั้นเอง เสร็จแล้วตัวเราเข้าบ้าน แล้วเราค่อยให้เขาเข้าบ้าน พูดง่ายนะ แต่ทำยาก เพราะมิโซะตอนนี้เป็นพฤติกรรมเขาแล้ว ที่ว่าเห็นประตูแล้วต้องแทรกตัวเข้ามา เพราะมันเหมือนแบบ มันเป็นจุดข้ามพรมแดนระหว่างกลัวกับไม่กลัวอะ เราก็ต้องให้เรียนรู้ว่า เฮ้ย นั่งอยู่ตรงนั้นแหละ ถ้ายังไม่ถึงคิวคุณห้ามเข้า ไม่ใช่ว่าไปดันคนอื่นเข้ามา ไม่ได้ เราเป็นคนบอกเองว่าใครเข้าใครออก ใช้ความอดทนมากตรงนี้ แล้วต้องแบบซ้ำๆซ้ำๆกับหมาเลย พอมันยกตูดปุ๊บ ไม่ นั่งเลย เพราะฉะนั้นมือข้างนึงอ่ะถึงสายจูงไอ้มิโซะไว้ได้เลย จำไว้ว่าถ้าเขานั่งปุ๊บสายหย่อนทันที พอเขาเลือกที่จะยกตูดปุ๊บ เราจับสายสั้นอยู่แล้วนี่ พอเขายกตูดปุ๊บเราจะรู้ทันที พอสายตึงปุ๊บเราก็ดึงขึ้นได้เลยว่า ไม่ เราให้คุณนั่ง พอนั่งปุ๊บ หย่อน เก่งมาก ทำซ้ำแบบนี้ให้เขารู้ว่า เนี่ย พรมแดนตรงนี้มันไม่มีอะไรอันตรายเลย ทุกอย่างโอเคไม่น่ากลัว นั่นแหละ ลองดู
ดาว : ได้ค่ะ
แน็ต : แล้วยังไงอัพเดทข้าพเจ้าด้วยแล้วกันว่ามันดีขึ้นหรือแย่ลง แต่ใช้เวลานะตีไว้อย่างต่ำก็เดือนนึงอ่ะ
ดาว : ค่ะ
แน็ต : โอเคนะ ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะ