เมื่อก่อนเราให้ข้าวหมาในชาม แต่หมาจะกินหลังจากที่เราพาเขาเดินแล้ว อย่างต่ำ 30 นาที-1ชั่วโมง และหนึ่งสิ่งที่เราสอนให้หมาทำก่อนกินข้าวคือ ‘รอ’ ไม่ว่าจะรอหน้าชาม รอในกรง คือต้องรอ ชามวางไว้ข้างหน้า ถ้าไม่ให้กินก็ห้ามกิน ถึงแม้ว่าตัวเราจะไม่อยู่ตรงนั้น เดินเอาชามไปล้าง ไปเก็บของ หมาไม่เห็นตัวเรา ก็ยังห้ามกิน
ผลลัพธ์ทั่ได้มาคือหมานิ่งและสงบเวลาเห็นอาหาร คือต่อให้ดีดกันขนาดไหน พอเอาอาหารออกมา หมาจะวิ่งมานั่งข้างหน้าอย่างเรียบร้อย เหมือนที่เคยเห็นในวีดีโออื่นๆที่เคยโพสไว้ในเพจ
ย้ำนะว่าแน็ตทำพฤติกรรม เพราะฉะนั้นตราบใดที่หมามีพฤติกรรมดี ไม่ก้าวร้าว หรืองี่เง่าเวลาให้อาหารแน็ตก็โอเค
แต่หลังจากที่ได้ไปคลุกคลีกับป้าวิจากบ้านอินทร์ และเห็นเจ้าของหมาคนอื่นที่เขาฝึกหมาเพื่อการกีฬาหรือเพื่อการทำงาน เช่น เล่นอจิลิตี้, ฝึกอารักขา, ฝึกดมยา บลา บลา บลา จะเห็นได้ว่าหมากับเจ้าของเชื่อมต่อกันได้ดีมาก หมาสนใจเจ้าของตลอดเวลาที่ฝึก ถึงแม้จะอยุ่ในสถานที่ที่แปลกใหม่สำหรับหมา
พอเราเอาไทนี่ลงสนามฝึก คือมันลืมแม่มันไปเลย เดินดมนู่น ดมนี่ ทักทายผู้ชม คือสนใจทุกอย่างยกเว้นแม่มัน ฮ่าฮ่า อายมากไม่อยากจะบอก
ป้าวิบอก ไหนเอาอาหารออกมาสิ พอเราเอาอาหารออกมา ไทนี่ซึ่งเป็นหมาที่บ้าอาหาร แต่พออยู่ในสถานที่แปลกใหม่ มันไม่สนใจอาหารเลย คือไม่สนเลย ต้องเปลี่ยนอาหารจากอาหารเม็ดที่กินปรกติเป็นไส้กรอก แต่ก็ใช่ว่ามันจะสนใจร้อยเปอร์เซ็นนะ กินไปสองสามชิ้น แล้วก็ไปแรดต่อ
ป้าวิเลยถามว่าเมื่อเช้าให้หมากินข้าวมายัง เราก็บอกว่ายัง แล้วเมื่อวานหละ เราก็บอกให้กินแล้ว 2 เวลา เช้าเย็น
ป้าเลยบอก ก็ถ้าหมามันไม่หิว แล้วจะเอาอาหารมาล่อมัน มันก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ป้าบอก เอาหมาไปเก็บ แล้ววันนี้ห้ามให้อะไรกินทั้งวัน รวมทั้งขนมด้วย
“ห้ามให้อะไรกินทั้งวัน” เจอคำนี้เข้าไป สตั้นท์ไป 2 วิ แอบบ่นในใจ ป้าใจร้าย แบบนี้ไทนี่ก็อดตายสิ แต่ก็เอาหวะ ยอม เพราะอยากให้หมาสนใจเราเหมือนกับหมาคนอื่น เพราะฉะนั้นเราต้องยอมที่จะเปลี่ยนแปลง
เช้าวันถัดมาเอาไทนี่มาลงสนามฝึก ตอนแรกนางก็วิ่งไปดมนู่นดมนี่ แต่ไม่เกิน 5 วินาที พอเขารู้ว่าเรามีอาหารอยู่ในมือ เขาก็หันกลับมาสนใจเราทันที คือนั่งรอขอกินเลย คือเห็นถึงความแตกต่างในการสนใจของหมาแบบขาวกับดำเลย เราฝึกไทนี่ไป 5 นาที แล้วก็เก็บเข้ากรง แล้วก็ใช้เวลาทั้งวัน ครั้งละ 5-6 นาทีในการเอาไทนี่ออกมาฝึกแบบใช้อาหาร
ไปอยู่ฝึกกับป้าวิ 2 อาทิตย์ สิ่งที่ได้รับกลับมา ไม่ใช่ไทนี่ที่กระโดดตีลังกาได้ หรือดมยา หาระเบิดได้ แต่เป็นสายสัมพันธ์ที่แน่นขึ้นระหว่างเราและหมา พอออกสถานที่ที่แปลกใหม่ แทนที่หมาจะวิ่งเตลิดเรียกไม่กลับ กลับกลายเป็นว่าหมาวิ่งไปดมนู่นนี่แปปนึง แล้วก็จะวิ่งกลับมาหาเราทันที
ประสบการ์ณที่ลองกับหมาตัวอื่นๆที่บ้าน ซึ่งมีนิสัย บุคลิก และระดับความบ้าอาหารที่แตกต่างกัน ก็สรุปได้ว่า หมาบางตัวแค่วันเดียวก็รู้เรื่อง บางตัวใช้เวลา 2-3วันถึงจะรู้ผล (นี่คือ 2-3 วันที่หมาไม่ได้กินข้าวลยนะ หรือได้กินแค่นิดเดียว เพราะเขายอมทำตามคำสั่งแค่ครั้งเดียว แล้วก็เดินไปนอนรอชามข้าวในกรง ซึ่งตามกฏคือ ถ้าไม่ทำตามก็จบ ไม่ต้องกิน)
สรุปตรงนี้นะคือแนะนำให้ทุกคนทำ ช่วงแรกๆอาจทำใจลำบากในฐานะเจ้าของ แต่ถ้าเราอยากจะได้ความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับหมา อยากให้หมาสนใจเรามากขึ้น เราต้องกัดฟันยอมเปลี่ยนแปลง
รอบหน้าจะมาคุยเกี่ยวกับเหตุผลที่ทำไมวิธีนี้ถึงทำให้หมาสนใจเรามากขึ้น