ปัญหาหมากินอาหารไวเกิน

แน็ต : สวัสดีค่ะ แน็ตจากเพจคนใจหมา วันนี้อยู่ช่วงคุยกับคนใจหมา เรามากับปัญหาน้องหมากินอาหารไวมาก เขากินเยี่ยงปอบลง เขาเป็นหมาตัวนิดเดียว แต่กินไวมาก ทำไมมันกินไวขนาดนั้นล่ะ

หมวย : อืม หมวยก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมกินเร็ว เพราะว่าตั้งแต่เลี้ยงมาเนี่ย ถ้าอาทิตย์สองอาทิตย์แรกที่เอามาตอนเป็นลูกหมา น่าจะประมาณเดือนหนึ่ง สักเกือบสองเดือน ก็ยังกินปกติ ทีนี้หลังจากนั้นมาเขาก็กินเร็วของเขาไปเรื่อยๆ ไม่เคยปฏิเสธของกินด้วยค่ะ

แน็ต : ใช่ เพราะเห็นใน IG ถั่วฝักยาวก็กิน

หมวย : ค่ะ แต่ถั่วฝักยาวนี่ให้กินแค่สองครั้งแรกเอง เพราะว่าแม่บอกว่ามันไม่น่าจะโอเคเท่าไร ก็เลยให้กินแค่นั้นแล้วก็เลยไม่ให้กินอีกแล้วค่ะ

แน็ต : อือฮึๆ แต่มันไม่ปฏิเสธของกินจริงๆ

หมวย : ไม่ปฏิเสธค่ะ ยา เวลาไปหาหมอ พอดีช่วงก่อนเขามีแผลถลอกนิดหนึ่งที่คอ ก็ไปหาหมอ เป็นยาเม็ดปกติของหมานี่แหละค่ะ ก็คือให้กินไม่ได้อยากอะไรเลย ป้อนปุ๊บกินปั๊บ ไม่มีคำว่าปฏิเสธ แม้กระทั่งยา ก็เลยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีแล้ว

แน็ต : น้องอายุเท่าไรแล้วคะ

หมวย : ตอนนี้ 5 เดือนนิดๆค่ะ 5 เดือนกับอีกครึ่ง

แน็ต : 5 เดือนนิดๆ อาฮะ คือหมากินเร็วเป็นเรื่องปกติ ยิ่งเป็นลูกหมามันจะยิ่งกินไวมาก ช่วงที่แน็ตมีลูกหมา 5 ตัวคือทุกตัวกินแบบ กินไวหมดทุกตัว แต่ตอนนี้คือมีการพัฒนาการกลับมากินช้าเหมือนเดิม

หมวย : ค่ะ

แน็ต : ปัญหาแรกของการที่ลูกหมากินอาหารเร็วเนี่ยคือ หนึ่งเลยเนี่ยสัญชาติญาณหมาคือมันไม่รู้หรอกว่ามันจะมีมื้อหน้ามาอีกไหม เพราะฉะนั้นเขาต้องกิน ทีนี้มันก็จะเจอปัญหาหมาบางตัวเหมือนกันคือ พอมีอาหารมาแล้วไม่กิน คือเรื่องมากอีกเหมือนกัน แต่เผอิญหมาคุณเลี้ยงง่ายเกินมันกินทุกอย่าง

หมวย : ค่ะ

แน็ต : แต่นั่นแหละ คือมันเป็นเหมือนพฤติกรรมที่มากับเขาตอนเป็นลูกหมาน่ะค่ะ คือเขาจะกินไว เพราะฉะนั้นไอ้ตรงนี้แน็ตค่อนข้างจะมั่นใจว่าเดี๋ยวมันจะค่อยๆกินช้าไปเองเมื่อเวลาผ่านไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ณ ตอนนี้ จนถึงหนึ่งขวบ หรือขวบครึ่งอย่างนี้ คุณหมวยอาจจะต้องใช้ชามที่ทำให้เขากินช้าลง หรือใช้ของเล่นอะไรก็ตามที่ทำให้เขากินช้าลงไปอีกน่ะค่ะ เพื่อที่เขาจะได้เกิดการเรียนรู้ว่า เออ ไม่ต้องกินเร็วก็ได้นะ เพราะเดี๋ยวมื้อหน้ามันก็มา

หมวย : อ๋อ ค่ะ แต่ทีนี้ระหว่างนี้ก็พยายามหาวิธีอยู่เรื่อยๆนะคะ ของเล่นที่สามารถใส่ของกินได้ก็หามาเรื่อยๆ แต่ทีนี้เนี่ย เหมือนก็ดูกินเร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้วคืออยากเปลี่ยนที่นิสัย ไม่ใช่เอาของที่เป็นอุปสรรคในการกินมาให้เขาใช้ แต่หมวยก็ไม่รู้ว่าวิธีที่จะเปลี่ยนนิสัยเนี่ยมันเปลี่ยนอย่างไร หรือว่าต้องรอจนกว่าเขาจะโต แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าโตไปแล้ว..

แน็ต : กลัวมันจะไม่หายใช่ไหม

หมวย : ใช่

แน็ต : เข้าใจ

หมวย : แต่ก็เคยหาของมาช่วยแล้วอย่างนี้ค่ะ

แน็ต : เพราะ ของเล่นนางเยอะมากค่ะ แบบว่าเยอะมาก แล้วคือทุกอย่างคือกินไวมาก ตกใจมาก คือเป็นหมาที่มีความสามารถสุดๆ

หมวย : น่าจะไม่เกิน 2 นาทีนะคะ ถ้าเกิดใช้จาน ต่อให้เป็น twister ของเล่นที่เป็นแบบนั้นน่ะค่ะ ก็ไม่เคยเกิน 2 นาที ทุกวันนี้เวลาหมวยให้อาหารเม็ดตอนเช้า หมวยใส่จานที่ช่วยลดกินเร็วใช่ไหมคะ แต่ว่าหมวยแบ่งใส่เป็น 3 รอบ ไม่งั้นรอบเดียวมันก็เร็ว

แน็ต : ใช่ แต่คือเราต้องเข้าใจอย่างหนึ่งคือเนื่องจากเขาเป็นหมาตัวเล็ก ไอ้ชามที่ว่าให้กินช้าลงน่ะ ถ้าลายแบบนั้นน่ะมันเหมาะกับหมาตัวใหญ่

หมวย : อันนี้หมวยซื้อไซส์เล็กมานะคะ อันนี้

แน็ต : ใช่ๆ แต่คือหมาคุณมันเล็กกว่านั้นไง เพราะว่าหน้าเขาน่ะ ตรงช่วงหน้าเขามันลงไปตรงร่องได้พอดีไง มันไม่ควรจะลงได้น่ะ มันถึงกินช้าลง เพราะเขาต้องใช้ลิ้นอย่างเดียวในการที่จะเลียขึ้นมา นึกออกไหม

หมวย : อ๋อ ค่ะๆ

แน็ต : แต่ของอันนี้ก็คือเนื่องจากหมาก็ตัวเล็ก ชามถึงแม้จะเล็กแล้วก็ตามแต่ก็ใหญ่กว่าหมา พอหน้ามันเสียบลงไปมันก็เข้าไปพอดี มันก็เลยไม่ได้ช่วยอะไร

หมวย : อ๋อ ค่ะๆ

แน็ต : เรพาะฉะนั้นถ้าจะให้ช่วยด้านพฤติกรรมเนี่ย เราสอนเขาได้ก็คือที่ว่าให้แบ่งเป็น 3 ครั้งน่ะถูกแล้วค่ะ แต่ที่แน็ตเห็นใน IG น่ะส่วนใหญ่จะวางไว้กับพื้นแล้วให้เขามากิน ใช่ไหม

หมวย : หมายถึงเป็นผลไม้ใช่ไหมคะ

แน็ต : เหมือนอะไรก็ตามน่ะ เหมือนใส่ชามแล้วก็วางไว้ที่พื้นใช่ไหม

หมวย : อ๋อ ใช่ๆค่ะ

แน็ต : โอเค ทีนี้ลองเปลี่ยนแบบดึงขึ้นมา เพราะว่าหมาที่กินเร็วแบบนี้ เปอร์เซ็นที่ต่อจะหวงอาหารค่อนข้างจะสูงหน่อย เพราะเขากินไวมาก กินเหมือนแบบเขากลัวคนจะมาแย่งเขา เพราะฉะนั้นสิ่งที่ทำได้คืออะไร การที่ฝึกให้หมารอน่ะดีแล้ว อันนั้นคือการเริ่มต้นที่ดี เพราะไม่งั้นถ้าวางปุ๊บแล้วพุ่งมาเลยเนี่ยอันนี้ก็ค่อนข้างจะอันตรายแล้ว

หมวย : อ๋อ ค่ะ

แน็ต : ทีนี้เนี่ยแทนที่เราจะวางชามไว้ที่พื้นใช่ไหม เราก็ถือชามไว้ในมือ แล้วเรายื่นชามไปให้เขาโดยที่ชามเนี่ยอยู่ใต้คางเขาพอดี คือถ้าเขาจะกินเขาต้องเอาคางเขาน่ะดันชามเขาลงมา เพราะฉะนั้นเขาจะกินลำบากขึ้น ทีนี้เราก็จะควบคุมความเร็วเขาได้แล้วว่าจะให้กินช้ากินเร็วขนาดไหน หรือว่าหาฐานมาวางชามก็ได้เพื่อให้มันสูงขึ้นมาน่ะค่ะ อย่าวางไว้กับพื้นเพราะมันจะง่ายเกินไปแล้ว คือมันเป็นหมาที่ต้องมีความ advance ขึ้นมา แต่นี่ก็เป็นวิธีฝึกสำหรับหมาที่แบบว่าหวงของกินเนาะ ที่แบบมาปุ๊บแล้วซัดเรียบเลยอะไรประมาณนี้ เราก็จะใช้วิธีนี้

หมวย : แต่ตัวนี้ไม่ได้หวงของกินนะ คือถ้าเราจะหยิบจะอะไรก็ไม่มีขู่ไม่มีอะไร แต่ทีนี้ คือแค่เรื่องหวงของกิน หมวคิดนะว่าอาจจะไม่ได้หวง เพราะเวลาที่เราหยิบออกมาก็ไม่มีขู่ไม่มีอะไร ก็คือก็รอ อย่างนี้ค่ะ

แน็ต : ไม่เป็นไรมันใช้วิธีเดียวกันแหละ เพราะหมาหวงของกิน หนึ่งในพฤติกรรมเขาคืออะไร ก็คือเขากินเร็ว จะเข้ามาซัดโฮกแบบอารมณ์คล้ายๆกันเลย ยิ่งกว่าปอบลงเลย เพราะฉะนั้นเราก็เอาวิธีแก้ตรงนั้นมาใช้กับวิธีแก้ของพฤติกรรมน้องหมาตรงนี้

หมวย : ค่ะๆ

แน็ต : พอจะนึกภาพออกใช่ไหมที่ว่าเราถือชามแล้วเรายื่นไปใต้คางเขาเนาะ

หมวย : นึกออกค่ะๆ

แน็ต : แล้วก็อย่าให้เขากด อย่าให้เขาเอาเท้าขึ้นมากดอะไรอย่างนี้ ถ้าเขาจะกินเขาต้องเอาคางมาดัน เขาต้องเอาหน้าเข้าไปในชามเพื่อเอาคางกดลง ทีนี้เขาก็จะกินได้ทีละเม็ดละ เม็ดสองเม็ด

หมวย : อือฮึ ค่ะ

แน็ต : หรือว่าจะให้กินโดยที่เอาอาหาร แน็ตเห็นในวิดีโอน่ะ ที่มีใส่ถุงมือแล้วมีผลไม้ในมือ

หมวย : อันนี้เจ็บมือตัวเองเลย

แน็ต : ใช่ เข้าใจเลย ว่ามันเจ็บ

หมวย : คือกินแล้วมันจะกัดที่มือเราไงคะ เราเลยต้องใส่ถุงมือ ไม่งั้นเจ็บเลย

แน็ต : เข้าใจ ถ้าเป็นแบบนี้นะ แน็ตจะแนะนำให้ว่า แทนที่จะถืออาหารในมือใช่ไหม เรากลายเป็นกำในมือ แต่คือทำใจนะ เตรียมตัวโดนหมากัดได้เลยเพราะมันกัดแน่นอน เพราะไม่ได้กัดเพราะเขาจงใจนะ คือเขากัดเพราะเขาจะกิน เพราะฉะนั้นไม่ใช่ว่าหมาดุอะไรนะ

หมวย : เข้าใจค่ะๆ

แน็ต : แต่คือเราถือเข้าไปให้เขา ทำมือแข็งๆนะ หมากัดจะได้ไม่เจ็บเท่าไร เพื่อให้เขาเรียนรู้ว่า อาหารจะไม่ออกมาจนกว่าแกจะกินช้าลง

หมวย : อ๋อ

แน็ต : นึกออกไหม อย่างหมาที่บ้านแน็ตอย่างนี้ ถืออาหารมาปุ๊บ มันก็จะกินเหมือนแบบ มันจะงับเร็วมากน่ะ แล้วมันเสียงนิ้วน่ะ เราก็จะใช้อารมณ์แบบว่าค่อยๆดันเข้าไป ถ้ามันดูตั้งท่าจะฉกมาเราจะถอยออก

หมวย : ค่ะ

แน็ต : หรือเราอยู่ที่เดิมก็ได้แต่เราใช้ทำเสียงให้เขารู้ว่ามันไม่ดีนะแบบนี้

หมวย : อ๋อ ค่ะ

แน็ต : เพราะสิ่งที่เราต้องการคืออะไร เราต้องการพฤติกรรมที่ว่าเขาค่อยๆอ้าปาก เข้ามางาบออกไป เพราะฉะนั้นถ้าการที่เขามาฉกชึ้บไปเลยเนี่ยเราทำเสียงด่าได้เลย แล้วอย่าปล่อยอาหารให้เขากินนะ เพราะถ้าเราปล่อยอาหารโดยที่การที่เขาฉกมาเร็วเนี่ย มันก็เกิดการเรียนรู้แล้วว่าฉันต้องฉกเร็วฉันถึงจะได้อาหาร

หมวย : อ๋อ ค่ะ โอเค

แน็ต : แต่นี่เราจะ re-program สมองเขาใหม่ก็คือ เฮ้ย กินช้าๆเว้ย เดี๋ยวก็ได้กิน ไม่ต้องกลัว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการที่จะเข้ามากินของจากมือคนเนี่ยต้องช้า เท่าที่แน้ตนึกออกตอนนี้นะก็มี 2 วิธีนี้นี่แหละ

หมวย : อืม โอเคค่ะ

แน็ต : ก็คือชามยกสูงขึ้นมาค่อยๆให้เขากิน อย่างที่สองก็คือกำอยู่ในมือ สมมติถ้าเป็นไส้กรอกอย่างนี้ กำอยู่ในมืออย่าให้เขาได้กินนะ อย่าให้เขากินได้น่ะ แล้วพอเขาค่อยๆช้าลงเราก็ค่อยๆดันไส้กรอกขึ้นมานิดหนึ่งน่ะ แล้วเราก็ค่อยให้รางวัลเขาก็ตอนที่เขาค่อยๆเอาปากเข้ามางาบ ซึ่งมันต้องใช้เวลานิดหนึ่ง แต่หมาเพิ่งจะ 5 เดือนอยู่ฝึกไม่ยากหรอก คิดว่าถ้าทำเป็นประจำน่ะไม่นานหรอกเดี๋ยวเขาก็รู้เรื่องค่ะ เพราะยังเป็นลูกหมาอยู่

หมวย : เดี๋ยวฝึกเลยเย็นนี้

แน็ต : แต่ดูเหมือนมันเป็น gimmick หมาตัวนี้ไปแล้วว่าต้องเป็นทิกซี่หมาปอบสิง อะไรประมาณนี้

หมวย : ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นไงคะ ก็พยายามอย่างที่บอก ก็หาวิธีอยู่เรื่อยๆ หาตัวช่วยอะไรอย่างนี้ค่ะ

แน็ต : ดีแล้วๆ เพราะถ้าเกิดจะหาของเล่นหรือจะหาอะไรให้เขากินเนี่ย คือมันต้องเล็กกว่า ต้องวัดว่าระหว่างช่องว่างของลายชามอันนี้ต้องเล็กกว่าหน้าเขา หนึ่งล่ะ อันที่สองคือมันต้องเป็นอะไรที่มันต้องยากกว่าเดิมแล้วล่ะ

หมวย : ค่ะ

แน็ต : นั่นแหละ แต่ที่ยากที่สุดที่นึกออกก็คือเป็นคนนี่แหละที่ใช้ควบคุมเอาแทน เพราะเราจะเป็นตัวกำหนดแล้วว่าเมื่อไรที่เราจะให้

หมวย : ค่ะ ก็คงเดี๋ยวต้องเอาวิธีที่คุณแน็ตว่าไปลองดูเลย

แน็ต : เนาะ แล้วก็ถ่ายวิดีโอส่งมาให้แน็ตดูหน่อย ว่าโอไม่โอ หรือว่าต้องใช้วิธีอื่นอย่างไร

หมวย : ได้ค่ะได้

แน็ต : ถ้าอันนี้ใช้แล้วไม่ไหว ลองแล้วสักอาทิตย์หรือสองอาทิตย์หมาไม่ช้าลงเลยหรือหมาไม่ get เลย ก็เดี๋ยวจะได้ลองหาวิธีอื่น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคืออย่ายอมแพ้ก่อนหมานะ

หมวย : อ๋อ ไม่ยอมแพ้อยู่แล้ว

แน็ต : ดีมาก เพราะดูแล้วคือกินได้แบบ เรากลัวเขาเป็น bloat น่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก ที่ว่าลมแก๊ซขึ้นมาแล้วกระเพาะเขากลับน่ะ เพราะเขากินไวมาก

หมวย : อ๋อ ใช่ค่ะ นั่นคือสิ่งที่กลัว ถึงได้พยายามหาวิธีอยู่ เพราะว่ากลัวมาก บางที สมมติว่าอย่างตอนเช้าอย่างนี้ หมวยตั้งอาหารเม็ดเอาไว้ แล้วหมวยก็เอาขนมใส่ของเล่นชิ้นสองชิ้นให้ แล้วหมวยก็ต้องลงมาทำธุระข้างล่างของหมวยก่อนอย่างนี้น่ะค่ะ ก่อนที่อีกสักชั่วโมงกว่าถึงขึ้นไป ก็กลัวว่าเรามีของเล่นทิ้งไว้ให้ กลัวว่าเล่นแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาอะไรเอง กินเสร็จก็เก็บของเล่น อะไรอย่างนี้ค่ะ แต่ก็อยากจะแก้ที่นิสัยให้ได้ไงคะ จะได้ไม่ต้องเหนื่อย

แน็ต : ถ้างั้นนั่นแหละ คุณหมวยต้องเอาทุกมื้ออาหารน่ะ มันจะกลายเป็นว่าวางชามไว้ให้กิน หรือเอาขนมใส่ในของเล่นแล้วให้กินไม่ได้แล้ว แต่มันจะต้องเป็น process ที่คนจะต้องเข้ามาช่วยเหลือในการกินแล้ว ซึ่งมันต้องใช้เวลา เพราะงั้นอาจจะต้องเคลียร์ตารางเวลาตัวเองนิดหนึ่ง เพื่อที่มาฝึกให้ข้าวหมา

หมวย : ได้ค่ะ ได้อยู่แล้ว แต่ขอแค่ให้แก้ได้ก็โอเคได้แล้ว

แน็ต : ใช่ๆเพราะไม่งั้นน่ากลัวว่ะ

หมวย : คือวันหนึ่งมันแค่ไม่กี่นาทีเองที่ให้ข้าวกิน

แน็ต : ใช่ๆ แต่ช่วงฝึกอย่างนี้อาจจะเป็นครึ่งชั่วโมงนะ เพื่อที่ให้เขารู้ว่า speed เขาต้องลงจริงๆนะ

หมวย : ค่ะ ได้ เดี๋ยวจะลองดู อย่างไรหมวยก็ต้องทำอยู่แล้ว

แน็ต : ใช่ๆ เพื่อหมา

หมวย : ใช่ๆ แล้วคือกลัวอย่างที่ว่าด้วย ที่มีแก๊ซหรืออะไรอย่างนี้ค่ะ อันนั้นกลัวเลย

แน็ต : โอเค ได้เลย ขอบคุณมากนะ แล้วอย่างไรอัพเดตมาด้วยนะคะ

หมวย : ค่ะ ได้ค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ

แน็ต : ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะ